@@@وطنم جزین@@@

بغضِ غریبی گلوی عالم را می‌فشارد و

سنگینی داغی جان سوز بر قلب زمین زخم می‌زند.

ملائک، کوچه پس کوچه‌های مدینه را در پیِ مرد بی‌نظیری می‌گردند که محضرِ مبارکش، منبع فیض آسمانی بود؛

اما چه سود

که اینک خوشه‌های زهرآگینِ کینه منصور، قلب سپیدش را هزار پاره کرده است. 

 به ستاره‌ها بگویید دیگر ماه صادقانه‌شان طلوع نخواهد کرد!   

شب‌ های تیره عراق آرام بگیرد که دیگر مأمورین سیاه‌دلِ عباسی، از دیوارهایِ خانه ی ولایت بالا نمی‌روند و جانشینِ خدا را از سجاده نماز، با سر و پای برهنه به دربارِ جور نمی‌برند! 

بار دیگر امامی در سوگِ پدر شهیدش می‌نشیند و   

لحظه‌های تلخِ وداع آن دو، بر شانه‌های تاریخ هجوم می آ‌ورد.

ثانیه‌های واپسین است...

 تمام فرزندان و نزدیکانِ امام صادق(ع) گرداگرد بسترش حلقه زده‌اند. امام برای آخرین بار چشم می‌گشاید.

تن رنجورش، برای همراهی ملائک بی‌تاب است؛

اما ...

زبانش برای گفتنِ آخرین وصیت پدرانه بی‌تاب‌تر!

لب می‌گشاید و می‌فرماید:

«به شیعیان ما بگویید شفاعت ما به آنان که نماز را سبک می‌شمارند، نخواهد رسید». 

 لقبش صادق بود و تمام گفتار و احادیثش صادقانه.

وقتی بزرگواری و صداقتش مثل آفتاب اول صبح می‌درخشید، حتی کور دل‌ترین دشمن اهل‌بیت هم به سپیدی صفاتش گواهی می‌داد.

 وقتی چشمه علم و دانش جعفری، بی‌امان می‌جوشید، خواه مسلمان یا مجوس و مسیحی، از گرداگرد عالم به محضر درسش می‌شتافتند.

رؤسای مذاهب در محضرش زانوی ادب می‌زدند و سرکش‌ترین دشمنان خدا، به مقام شامخ او اعتراف می‌کردند.

اینک ...

چگونه شیعه به رئیس مذهب خود مباهات نکند؛ حال آنکه وسعت این مکتب الهی، شرق و غرب عالم را در زیر پرچم حقانیت خود گرد آورده است. 

امشب، موسی بن جعفر(ع) بر بالین پدر، سر بر خاک یتیمی می‌نهد و شال سیاه عزا بر گردن شاگردان «مکتب جعفری» حلقه می‌زند.

کوچه‌های مدینه داغدارند و بقیع، چشم انتظار آخرین مسافر خویش است.

بقیع، بقعه‌ای خاموش و تاریک؛   

بقیع، آشنایی غریب؛

بقیع، مزار بی‌چراغ و  

فانوسی که مظهر مظلومیت هزارواندی ساله است.

در بقیع، روضه لازم نیست، خودش مرثیه مجسم است.

بوی ماه مهر می‌آید. بوی مهر ما را به یاد کودکی‌ها و خاطرات مدرسه می‌اندازد. یاد روز اول مدرسه و اقتدار معلم‌ها و هم‌کلاسی‌های جدید، شیطنت بچه‌ها و از تابستان گفتن‌ها و... چه لذت‌بخش است.

برای شروع مدرسه‌ها، همان‌طور که دانش‌آموزان و خانواده‌های آن ها باید آمادگی داشته باشند، معلم‌ها نیز باید آماده باشند و با برنامه‌ریزی برای سال تحصیلی به پیش بروند تا بتوانند گام‌به‌گام به اهداف تعیین شده برسند. برای این منظور، مقالاتی تهیه و در اختیار معلم‌ها گذاشته می‌شود، به امید این‌که راهگشا باشد.

اداره کلاس در اولین روز مدرسه

مقدمه:

معلم‌ها به دلیل مشغله زیاد به ندرت فرصت پیدا می‌کنند تا درباره کارهایشان فکر کنند و این باعث می‌شود که نقاط ضعف و قوت خود را کم‌تر دریابند و در اصلاح روش خود کم‌تر موفق شوند.

برای کنترل کلاس باید ”‌کنترل تاکتیکی” داشت. کنترل تاکتیکی یعنی اینکه معلم دارای روش نظام‌مند و عملی برای مدیریت کلاس باشد و در آن بی‌نظمی و رفتار دانش‌آموز کم‌تر شود. هم‌چنین معلم باید آنچه که در درس ایجاد مشکل می‌کند را پیش‌بینی کند و برای رفع آن برنامه‌ریزی کند. معلم در کنترل کلاس باید توانایی جلب توجه کامل شاگردان را در کلاس درس و در هر لحظه و هرجا داشته باشد. مخاطب ما در این مباحث در وهله اول، معلمان تازه کار می‌باشند زیرا اولین روز مدرسه برای معرفی خود، اهمیت به‌سزایی دارد و برای ایجاد اولین برداشت خوب، فرصت دومی وجود ندارد.

برای داشتن سال تحصیلی مفید و هدفمند باید ”‌مرحله استقرار” به خوبی انجام شود. معلم از طریق ”‌مرحله استقرار” می‌تواند در مراحل اولیه کار در آغاز سال تحصیلی، ضوابط و مقررات خود را در کلاس درس تثبیت کند و باید برای مرحله استقرار قبل از تشکیل اولین جلسه درس برنامه‌ریزی کرد.

دلایل اهمیت اولین جلسه درس

- معلم صرف نظر از میزان تجربه، وقتی برای اولین بار جلو کلاسی می‌ایستد، نوعی فرهنگ یادگیری را ایجاد می‌کند که تا پایان رابطه کاری بین معلم و شاگرد تثبیت می‌شود و ادامه می‌یابد.

- اولین تصویری که فرد از خود در ذهن دیگران ایجاد می‌کند وی را ملزم می‌کند تا مطابق آن تصویر، عمل کند.

- اکثر شاگردان، 3 تا 10 دقیقه به معلم تازه وقت می‌دهند تا خود را نشان دهد و با احتمال کم‌تر، در قضاوت‌شان تغییر ایجاد می‌کنند.

- برای تسلط بر ذهن دانش‌آموز باید قبل از آن با رفتار خود به قلب او تسلط پیدا کرد.

- روز اول مدرسه در ایجاد نگرش دانش‌آموزان کلاس اول نسبت به مدرسه بسیار مهم است.

راهبردهایی که معلم‌ها برای روز اول باید در نظر بگیرند. این راهبردها به دو بخش، یکی راهبردهای کاملاً شخصی است و دیگری راهبردهای رفتاری می‌باشد.

راهبردهای شخصی:

- معلم‌ها در هر سن و تجربه باید روشن کنند که کیستند و چه اعتقادی دارند و چه انتظاری از شاگردان دارند.

- ثبات در نحوه معرفی خود به شاگردان حداقل تا وقتی که موقعیت‌شان در کلاس تثبیت شود، اهمیت دارد.

- با جستجو در اعماق روح خود، رفتارهای معلمی و آموزشی خود را بسنجید و برای ارزیابی خود به سؤال‌های زیر پاسخ دهید:

1- آیا با حالتی مطمئن، هدفمند و با اعتماد به نفس وارد کلاس می‌شوید؟

2- آیا به هنگام سخن گفتن با دانش‌آموزان از ژست‌هایی حاکی از اعتماد به نفس استفاده می‌کنید؟ (آیا سر بالا، چانه کمی رو به پایین، شانه‌ها به سمت عقب و در وضعیتی راحت و مستحکم قرار دارد؟)

3- آیا از مکث‌های حاکی از تردید و دودلی و الفاظی مثل «ام» و «ا» اجتناب می‌کنید؟

4- آیا لحن قاطع و صریحی دارید؟ آیا زیر و بم صدایتان را برای جلب توجه شاگردان تغییر می‌دهید؟

5- آیا در کلاس طوری می‌ایستید که بتوانید همه کلاس را زیر نظر داشته باشید؟

6- آیا با شاگردان‌تان ارتباط کامل چشمی برقرار می‌کنید تا اولاً آنها را با درس درگیر کنید و ثانیاً مطمئن شوید که دارند کارشان را انجام می‌دهند و شیطنت و شلوغی نمی‌کنند؟

7- آیا از تکان دادن بیش از حد تنه و دست‌هایتان اجتناب می‌کنید؟ (این کار موجب می‌شود حواس شاگردان پرت شود.)

8- آیا به شاگردان لبخند میِ‌زنید؟

9- آیا رفتارهای آزاردهنده‌ای مثل بازی کردن با موهایتان، مشت کردن دست در شلوارتان و غیره دارید؟

10- آیا این حس را در شاگرد ایجاد می‌کنید که نسبت به آنچه می‌گویید از نظر علمی اشراف دارید؟

11- و آیا حوصله شاگردان را سر می‌برید؟

- بین میزان توانایی معلم در درک و کنترل احساساتش در اولین برخورد با شاگردان با کیفیت رابطه آینده آن ها، رابطه مستقیمی وجود دارد.

- ضعف‌های خود را بپذیرید، حتی معلمانی که در نظر دیگران تسلط بر کار خود دارند و دارای اعتماد به نفس هستند در درون خود چنین احساسی ندارند.

- ضعف‌های خود را به طور رسمی با معلم راهنمای یا به طور غیررسمی و خودمانی با همکاران در میان بگذارید تا از احساس تنها بودن و انزوا رها شوید.

- با احساس عدم کفایت خود مقابله کنید زیرا این احساسات موقتی است و کوتاهی در مقابله کردن با آن ها باعث از دست رفتن نظم و کنترل کلاس می‌شود.

برای اطمینان از قلب، معلمان تازه کار، احساسات بعضی از معلمان با تجربه در روز اول کلاس 20 تا 25 ساله را برای شما می‌آوریم تا بدانید که این احساسات طبیعی است.

- نگرانی از اینکه بچه‌ها قابل کنترل نباشند و کشمکش با آن ها در طول سال ادامه یابد و این مسأله باعث می‌شود که ضابطه‌مندی و مقرراتی بودن من می‌شود.

- در شب قبل از سال تحصیلی بدخواب می‌شوم و مکرراً از خواب می‌پرم و صبح زود بیدار می‌شوم.

- صبح روز اول مدرسه حالت مریضی دارم و به زور چیزی می‌خورم، با رسیدن به مدرسه حالم بدتر می‌شود و با ورود به کلاس، دهانم خشک می‌شود.

- در جلسات اول هرگز نمی‌نشینم برای این که با ابهت‌تر و ترسناک‌تر جلوه کنم.

- بچه‌ها را به هنگام ورود به کلاس ورانداز می‌کنم و به آنها تذکر می‌دهم که چه چیزی بیاورند و از رفتاری که انتظار دارم با آن ها صحبت می‌کنم.

- برای اینکه مبادا در روز اول دیر برسم، کابوس دارم و در پایان روز احساس خستگی می‌کنم و انرژی عصبی یک ماهه را در همان روز اول صرف می‌کنم.

- روز قبل از شروع سال تحصیلی عصبی می‌شوم و احساس عدم اعتماد به نفس برای شروع کار دارم.

- هنوز برای اولین بار با شاگردانم در کلاس که روبه رو می‌شوم احساس نگرانی و عدم اطمینان دارم.

- رفتن به کلاس جدید، تجربه‌ای دلهره‌آور است.

- در کلاس آرام نیستم تا اینکه اطمینان پیدا کنم از عهده کلاس برمی‌آیم.

این‌ها صحبت‌های بعضی از معلمان مجرب بود. پس وقتی که کار به این سختی است نمی‌توان بدون پیش‌بینی و برنامه‌ریزی در آن گام نهاد.

راهبردهای رفتاری:

1- دل قوی داشته باشید و به طور محکم و استوار برای موفقیت در کار کوشش کنید.

2- کار را به گونه‌ای شروع کنید که تا پایان سال ادامه یابد.

3- قبل از شروع جلسه اول از کلاس درس بازدید کنید تا مشکلات احتمالی (چراغ - پرده - تهویه - تجهیزات و...) را متوجه شوید.

4- در بدو ورود به کلاس سلام کنید.

5- خود را معرفی کنید و در صورت لزوم نام خود را روی تخته بنویسید.

6- نام دانش‌آموزان را یاد بگیرید.

7- ژست‌های مثبت داشته باشید و لحن مطمئن در کلام داشته باشید.

8- با استفاده از فعالیت‌های یخ‌شکن (مثل ترتیب دادن یک بازی که در آن بچه‌ها خود را معرفی کنند)، دانش‌آموزان را مشتاق و آن ها را با هم آشنا کنید.

9- انتظارات خود را به روشنی و صریح اعلام کنید.

10- منطقی که پشت انتظاراتتان وجود دارد را برایشان توضیح دهید.

11- این مطالب را که فرآیند یاددهی - یادگیری عمدتاً بر مبنای مشارکت است برای آن ها تفهیم کنید.

12- قرارداد حقوق و وظایف را از قبل تهیه کنید و به هر کدام از دانش‌آموزان نسخه‌ای بدهید تا امضا کنند و در پیش خود نگه‌دارند.

13- از تجربیات و قوانین معلمان دیگر اطلاع پیدا کنید.

14- قوانین در حد توان و متناسب با سن رشدی آن ها باشد.

15- قوانین کلاس را به صورت بزرگ نوشته و با تصاویر نشان دهید، تهیه این کار را می‌توانید به دانش‌آموزان محول کنید.

16- به قرارداد مرتباً مراجعه کرده و نکات آن را یادآوری کنید.

17- به شخصیت دانش‌آموزان احترام بگذارید.

18- با شاگردان در حد تعادل شوخی و مزاح داشته باشید و در این کار زیاده‌روی نکنید و هم‌چنین خشک و عبوس نباشید.

19- چگونگی رسیدگی با دانش‌آموزان مشکل‌دار را یاد بگیرید.

منابع:

اداره کلاس درس – مجتبی فرداد

سایت about.com

در این جهان دشمنان بسیاری ما را احاطه کرده اند. بعضی از آنها دشمنان خارجی هستند و بعضی دیگر که در ما وجود دارند دشمنان درونی  به شمار می آیند که به مراتب از دشمنان خارجی خطرناک ترند. همه ما عصبانیت را احساس کرده ایم و می دانیم که چیست. عصبانیت آتشی است که به تدریج بر افروخته می شود و گسترش می یابد. آتشی چنان عظیم ، که سرانجام شخص را می سوزاند و خاکستر می کند. مححقان ثابت کرده اند که عصبانیت واقعاً می تواند قاتل انسان باشد.در واقع عصبانیت و سایر احساسات شدید و منفی می توانند ضربان قلب را در افراد مستعد به شکل بیمارگونه یا حتی کشنده ای تغییر دهند و جان فرد را به خطر بیندازند. با هر عصبانیتی، کل ساختار اعصاب شخص از هم می پاشد و سموم بسیاری به داخل خونش ریخته می شود.

خشم یکی از پیچیده ترین هیجان های انسانی است. همه ما در طول زندگی خود مواقعی با برخی موقعیت ها مواجهه شده ایم که خشم ما را برانگیخته. مسلماً عصبانی شدن امر اجتناب ناپذیری است اما زیاد عصبانی شدن یا برای هر موضوعی عصبانی شدن کاملاً به ضرر سلامتی تان است.  زمانی که عصبانیت خارج از کنترل و ویرانگری باشد، می تواند مشکلاتی در کار، ارتباطات اجتماعی، و حتی در کل کیفیت زندگی به وجود آورد.

خشم احساس طبیعی است که حاصل حالت هیجانی- فیزیولوِیک و شناخت ماست و واکنش طبیعی به ناکامی و بدرفتاری محسوب می شود. ولی پرخاشگری رفتاری است که گاهی بر اثر احساس خشم در افراد دیده می شود. پرخاشگری نوعی واکنش رفتاری است که در افراد خشمگینی که ترسو و ضعیف بوده و احساس ناامنی می کنند دیده می شود.

خشم اگر به درستی مهار نشود ممکن است تبدیل به هیجان بسیار مخربی شود و خشم مخرب از لحاظ فردی و اجتماعی به ما آسیب می زند. در صورتی که اگر خشم به صورت صحیح مدیریت شود به ما انرژی می دهد تا در جهت رسیدن به اهدافمان فعالیت کنیم.

 راههای متععدی وجود دارد تا هر کسی عصبانیت خویش را ابراز کند. وقتی شما در مواردی از دیگران عصبانی می شوید ممکن است رفتاری منفعل- پرخاشگرانه و یا قاطع داشته باشید.

منفعل:  وقتی به جای پاسخ به خشم خود چیزی نمی گویید و احساس تان را در درون نگه می دارید. اگر خشم به درون فرد رخنه کند ممکن است به مشکلات فیزیکی مانند تنش مفرط، بروز بیماری هایی مثل زخم معده، سردرد و بروز عوارض روانی مثل حالات عصبی، افسردگی  و اضطراب که گاه ناشی از خشم فروخورده است شود.  اگر نیروی عصبانیت شما باقی مانده باشد و آن را پنهان  کرده باشید ان امر می تواند عواقب جدی مانند ابتلا به افسردگی داشته باشد.

پرخاشگرانه:  فرد تلاش می کند به کسی یا چیزی صدمه بزند. و در این سبک فرد با تئهین آمیز برخورد کردن ، طعنه و تحقیر با دیگران ارتباط برقرار می کند و می خواهد از این راه به اهداف خود برسد.

 قاطعانه: به معنی ابراز و توصیف احساسات و افکار و نظرات خود . و نتیجه آن رسیدن به اهداف و مقاصر شخصی بدون ضایع کردن حق دیگران است. شما می توانید بدون اینکه به دیگران آزاری برسانید به طور واضح نیازهایتان را مطرح کنید که این روش سالم و خوشایند برای مقابله با عصبانیت است.

هدف مدیریت خشم، کاهش احساسات هیجانی است که به موجب خشم به وجود می آیند. اداره و کنترل خشم لزوماً به معنی ابراز کمتر خشم نیست. بلکه به معنی فراگیری شیوه ای از ابراز خشم است که می تواند برای ما و کسانی که پیرامون ما هستند مفید باشد. به گفته پژوهشگران افرادی که نمی توانند عصبانیت خود را کنترل کنند با فروپاشی خانواده و بیماری های جسمی و روانی مواجهه می شوند.

روش های مختلفی برای کنترل عصبانیت وجود دارد

نفس کشیدن عمیق:  با کنترل تنفس و ایجاد الگوی منظم تر، عمیق تر و آرام تر می توانیم مانع تاثیر آدرنالین در خون شویم. که حاصل آن آرامش، کنترل و رفتار منطقی است.

ورزش کنید: فعالیت جسمی به شما کمک می کند که عصبانیت شما طول مدت کوتاه تری داشته باشد. ورزش مخصوصاً در فضای باز نه تنها سلامت جسمی را بهبود می بخشد بلکه به تسکین اعصاب و سلامت روانی نیز کمک  می رساند. با افزایش توان جسمی  قدرت غلبه شما بر عصبانیت بیشتر می شود. ورزش در فضای باز مثل پیاده روی، دویدن، نرمش و شنا، فوتبال سبب مصرف زیاد و مداوم اکسیژن می شود.

یاد بگیرید که مذاکره کنید: خشم معمولاً با تعارض همراه است. یکی از راههای کاهش خشم شرکت در گفت و گو است. در مورد چیزی که شما را عصبانی کرده با آرامی توضیح دهید. احساس خود را با استفاده از عبارت های شخصی توصیف کنید. برای ابراز خشم به طور سازنده رفتار یا گفتار خشم برانگیز فرد مقابل را توصیف کنید وقتی رفتار فرد را توصیف کردید منتظر توضیح او باشید. با تمام مجود گوش دهید.. گفت و گو ما را قادر می سازد تا از نظرات طرف مقابل در مورد موقعیت آگاه شویم. منبع:تبیان