@@@وطنم جزین@@@

مبتلا به ایدز از طریق روابط جنسی در ایران رو به رشد است !

مسئول ایدز مرکز بهداشت جنوب تهران با بیان این که روند ابتلا به ایدز در حال جابه‌جایی و تغییر است، گفت: از سال 89 تا امروز، روش شایع ابتلا از تزریق به مقاربت جنسی در حال افزایش است به طوری که طبق آمارها در سال 1389 ، 66 درصد ابتلا به وسیله تزریق، 1 /21 درصد از طریق مقاربت جنسی، 5/2 درصد از راه مادر به فرزند،10 درصد نامشخص و نیز از طریق انتقال خون و فرآورده‌های خونی هیچ موردی گزارش نشده است.

مرتضوی مسئول ایدز مرکز بهداشت جنوب تهران در کارگاه آسیب شناسی تخصصی ایدز و رسانه از آخرین آمارهای مرکز مدیریت بیماری‌ها خبر داد و گفت:‌ طبق آمارهای این مرکز در کشور از سال 1365 تا اول تیر1390، ‌23 هزار و 125 نفر آلوده به ویروسHIV داشته‌ایم که 5/91 درصد آن‌ها را مردان و 5/8 درصد زنان تشکیل می‌دهند که از این میان 3 هزار و 54 نفر وارد فاز بیماری ایدز شده‌اند، یعنی کسانی که باید تحت درمان قرار بگیرند و 4 هزار 311 نفر از کل مبتلایان فوت شده‌اند.

وی در ادامه گفت: متاسفانه 5/46 درصد مبتلایان افراد 25 تا 34 سال هستند و کل مبتلایان از روش‌های مختلفی آلوده شده‌اند که آمارها نشان می‌دهد طی سال‌های مذکور 8/69 درصد از طریق تزریق و سرنگ آلوده، 10 درصد از طریق رابطه جنسی،‌ 1/1 از طریق تزریق خون و فرآورده‌های آن و 8/0 درصد از راه انتقال مادر مبتلا به فرزند در حین بارداری و در نهایت 3/18 درصد مبتلایان از طریق نامشخص دچار شده‌اند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود خاطرنشان کرد: مراکز مشاوره بیماریهای رفتاری در تمام کشور و نیز در دانشگاه‌ها وجود دارند که خدماتی از جمله مشاوره، آزمایش و تشکیل پرونده را به صورت رایگان به مبتلایان ارائه می‌دهند و در بعضی از آنها مراحل بستری و درمان نیز به صورت رایگان انجام می‌شود.

نماینده دانشگاه تهران در رسیدگی به امور مبتلایان به ایدز همچنین از احداث مرکز مشاوره ویژه زنان آسیب دیده اجتماعی در تهران خبر داد و گفت: این مرکز در خیابان شوش تحت عنوان مرکز مشاوره شهید امامی راه‌اندازی شده است که درمان‌های سرپایی را به صورت رایگان برای این دسته از زنان انجام می‌دهد.

مرتضوی در پایان عنوان کرد: دانشگاه تهران در حال حاضر دو مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری در منطقه قلعه مرغی (زمزم) و در بیمارستان امام خمینی (ره) دارد.

گفتنی است، در کارگاه آسیب شناسی تخصصی ایدز و رسانه موضوعاتی چون بررسی عملکرد ویروس ایدز در بدن، راه‌های جلوگیری و درمان آن،‌ برخورد اجتماعی با مبتلایان به ایدز، آمارهای موجود در این خصوص در کشور و نیز فعالیت‌های اعضای این انجمن مطرح شد.

چگونه سیگار را در 31 روز ترک کنیم ؟

اگر منتظر هستید که یک روز بیدار شده و به خود بگویید “من ترک می کنم” و دیگر هرگز سیگاری را آتش نکنید، باید گفت که زهی خیال باطل ! این طور ترک کردن خیلی خیلی نادر است. موفق ترین ترک کنندگان سیگار کسانی هستند که پیش از کشیدن آخرین سیگار، به خوبی خود را آماده کرده اند. اما چگونه؟

در اینجا چیزهایی را که در برنامه مشهور ترک سیگار کلینیک کلیولند (Cleveland Clinic) به این افراد آموزش داده می شود را برای شما دوستان ارائه می کنیم. این ده گام را بردارید و به فاصله ی 30 روز از امروز، آماده ی پیوستن به جمع سیگاری های سابق بشوید.

    1? امروز ترک نکنید.
به جای آن، روزی را در نظر بگیرید که دست کم 30 روز بعد باشد و آن روز را بر روی تقویم خود به عنوان “روز ترک” در نظر بگیرید. سپس، چند هفته ی بعد را صرف آمادگی برای ترک کنید. این گونه است که موفق خواهید شد (زیرا دست کم چند روز طول می کشد تا مغز شما یک عادت جدید را بیاموزد).

    2? بنویسید.
بر روی یک کارت کوچک سه دلیل خود را برای ترک سیگار بنویسید. پول؟ رفع بوی بد دهان؟ انگیزه ها متفاوتند اما زندگی طولانی تر را بیشتر افراد به عنوان دلیل ترک سیگار در ذهن دارند. این کارت را همواره با خود داشته باشید و هر وقت که می خواهید سیگاری آتش بزنید، نگاهی به آن بیندازید.

    3? پیاده روی کنید.
این یک عادت سالم است که می تواند جای آن عادت بد را بگیرد: هر روز، نیم ساعت پیاده روی کنید. نظمی که در این کار است باعث کمک به شما در برنامه تان و جلوگیری از افزایش وزن (که در برخی ترک کنندگان رخ می دهد و سبب بازگشت آنها به سیگار می شود) می شود.

    4? در مورد پوشش بیمه سئوال کنید.
شاید در برنامه شما برای ترک سیگار هزینه هایی باشد، مثلا داروهای تجویز شده، درمان های جایگزینی نیکوتین و مشاوره. به هر حال این راهها ارزانتر از یکسال کشیدن سیگار هستند.
    5? پزشک خود را ببینید.
یک چکاپ انجام بدهید و بخواهید که یکی از داروهایی که ترک سیگار را که ترک را برای شما آسان می سازد تجویز کند. یک داروی ضد تمایل مانند وارنیسلین (با نام تجاری چانتیکس) یا باپروپیون (با نام تجاری زیبان یا ولباترین) برای کار خوب است. اگر باپروپین را در نظر بگیرید، می توانید از جایگزین های نیکوتین، مانند آدامس یا چسب های مخصوص نیز استفده کنید(در صورتی که با مصرف چانتیکس، این کار مجاز نیست).

    6? اطلاع از محدودیت ها
از محدودیت ها و اثرات جانبی محتمل برنامه خود، آگاهی پیدا کرده و برای آنها کسب آمادگی کنید.

    7? سیگار کشیدن خود را تغییر داده و اصلاح کنید.
شروع به تغییر دادن الگوهای گیراندن سیگار خود کنید. مثلا اگر همیشه به محض نشستن پشت فرمان ماشین سیگاری روشن می کنید، سعی کنید در هنگام رانندگی سیگار نکشید. همچنین مارک سیگار را مرتبا تغییر بدهید. در هنگامی که دچار استرس هستید، به جای روشن کردن سیگار، از تکنیک های مخصوص آزادسازی استرس استفاده کنید.

    8? شخص یا اشخاص دیگری را که در حال ترک هستند پیدا کنید.
می توانید از یک فرد حقیقی یا گروه آنلاین که مشغول ترک سیگار هستند کمک بگیرید و متقابلا به آنها کمک کنید.

    9? با خود عهد ببندید. سوگند یاد کنید و به ترک سیگار متعهد شوید.
برنامه های خود را با دوستان نزدیک یا اعضای خانواده خود در میان بگذارید، آنها از شما حمایت خواهند نمود.

    10? آنها را دور بیندازید.
در سی امین روز، هر دارو یا ماده جایگزینی را که مصرف می کنید قطع کنید. دو روز بعد، سیگار را نیز ترک کنید.

اعتبار سه میلیارد تومانی برای پیشگیری از اعتیاد

به نقل از روابط عمومی ستاد مبارزه با مواد مخدر؛ حمید صرامی افزود: آموزش 600 هزار نفر از والدین دانش‌آموزان دوره متوسطه، مسئولیت مهمی است که آموزش و پرورش به عهده دارد و براساس آن، پدران و مادران دانش‌آموزان در یکهزار دبیرستان و در سه هزار کارگاه آموزشی، دست کم سه نوع آموزش را فرا خواهند گرفت.

وی اظهار داشت: روش فرزندپروری، مهارت‌های زندگی و پیشگیری اولیه از اعتیاد از جمله این آموزش‌ها است که والدین دانش‌آموزان، آنها را فرا گرفته و به فرزندان خود منتقل می‌کنند.

مدیرکل فرهنگی و پیشگیری ستاد مبارزه با مواد مخد ادامه داد: همچنین 24 هزار مدیر دبیرستان، ‌مشاور و مربی پرورشی در سطح استان‌های کشور، آموزش چگونگی برقراری ارتباط موثر با دانش‌آموزان و روش‌های پیشگیری از اعتیاد را در پنج هزار و 800 دبیرستان و دو هزار و 300 کارگاه آموزشی فرا می‌گیرند.

صرامی با اشاره به مباحث پیشگیری از اعتیاد در کتاب های درسی دانش‌آموزان گفت: این کار باید از سال 67 در آموزش و پرورش صورت می‌گرفت و هم‌‌اکنون نیز با تاخیر در حال انجام است.

وی تصریح کرد: در سال‌جاری تیم‌های تخصصی برای این موضوع در نظر گرفته شد که به زودی شاهد اخبار خوبی برای ورود مطالب پیشگیری از اعتیاد در کتاب های درسی دانش‌آموزان خواهیم بود.

صرامی با بیان اینکه مطالب پیشگیرانه متناسب با سن عقلی، سن تقویمی و وضعیت شخصیتی دانش‌آموزان در کتاب های درسی ارایه می شود، افزود: برخی دغدغه و نگرانی خاصی در خصوص ارایه مباحث پیشگیری از اعتیاد و مواد مخدر به کلاس اولی‌ها دارند ولی اینگونه نیست زیرا تیم‌های مطالعاتی در این زمینه یک مقایسه تطبیقی در سطح کشورهای جهان انجام داده‌اند و مطالب پیشگیرانه متناسب با هر دوره تحصیلی ارایه می شود.

وی اظهار داشت: 500 میلیون تومان اعتبار به وزارت علوم اختصاص یافته است تا در دانشگاه های دولتی 17 استان کشور، اقدامات مناسبی برای آموزش روش‌های پیشگیری اولیه از اعتیاد به دانشجویان سال اول ارایه شود.

اولین تزریق خون مصنوعی به انسان با موفقیت انجام شد

با نخستین انتقال موفق خون کشت‌ شده در آزمایشگاه به انسان، خون مصنوعی یک گام دیگر به واقعیت نزدیک شد.

به گزارش ایران ویج به نقل از ایسنا ، محققان دانشگاه پی‌یر و ماری کوری در پاریس در این پژوهش به استخراج سلول‌های بنیادی خون‌ساز از مغز استخوان یک داوطلب پرداخته و آنها را در آزمایشگاه برای تبدیل به سلول‌های خونی با ترکیبی از عوامل رشد، پرورش دادند.

محققان برای ردیابی این سلول‌ها، آنها را نشانه دار کرده و 10 میلیارد از این سلول‌ها را که برابر با دو میلی‌لیتر خون است به بدن فرد داوطلب تزریق کردند.

پس از پنج روز حدود 94 تا 100 درصد از سلولهای خونی به گردش در بدن ادامه داده و پس از 26 روز، 41 تا 63 درصد از آنها باقی ماندند که یک نرخ بقای عادی برای سلولهای خونی طبیعی محسوب می‌شود.

این سلولها مانند سلول خونی عادی رفتار کرده و بطور موثری اکسیژن را در بدن منتقل می‌کنند.

به گفته محققان، این نتایج، خبر بزرگی برای مراقبت‌های بهداشتی بین‌المللی و نویددهنده یک منبع خون نامتناهی در دسترس است.

جهان با وجود افزایش اهداکنندگان خون به شدت به منابع خونی احتیاج دارد که این نیاز در بخشهایی از جهان با نرخ‌های بالای عفونت اچ‌آی‌وی که از اهداکنندگان سالم کمی برخوردارند، بسیار بیشتر است.

تلاش‌های دیگر برای ساخت خون مصنوعی به جای پرورش خون طبیعی با ابزار مصنوعی، بر تولید یک جایگزین خون مصنوعی متمرکز بوده که از این میان می‌توان به پژوهش «کریس کوپر» از دانشگاه «اسکس» انگلیس برای تولید یک جایگزین خون مبتنی بر هموگلوبین اشاره کرد.

جایگزین‌های خون مصنوعی می‌توانند راه‌حل مناسبی برای انتقال خون پس از بلایای طبیعی خصوصا در مناطق دورافتاده باشند. جایگزین‌های مصنوعی برخلاف خون تازه و سلول‌ساز طبیعی به سردسازی نیاز ندارد.

در حالی که نتایج این پژوهش که در مجله Blood منتشر شده، گام بزرگی رو به جلو محسوب می‌شود، اما هنوز تا تولید انبوه خون مصنوعی راه زیادی باقی مانده است.

M.s چیست؟

این بیماری موجب اختلالاتی در کنترل‌کردن عضلات و نیروی عضلانی، بینایی، تعادل، حس و عملکردهای فکری و ذهنی می‌شود. مغز، …

بیماری MS یا Multiple sclerosis یک نوع بیماری مزمن اعصاب است که سیستم عصبی مرکزی را درگیر می‌سازد. درگیری به وی‍ژه در مغز، نخاع و عصب بینایی روی می‌دهد.
این بیماری موجب اختلالاتی در کنترل‌کردن عضلات و نیروی عضلانی، بینایی، تعادل، حس و عملکردهای فکری و ذهنی می‌شود. مغز، نخاع و اعصاب بینایی از طریق الیاف عصبی با یکدیگر در ارتباط هستند.
سلولهای عصبی یک پوشش محافظت‌کننده به نام میلین دارند. میلین یک نوع پروتئین است که الیاف عصبی را می‌پوشاند و از آنها حفاظت می‌کند. بدون میلین، مغز و نخاع نمی‌توانند با بقیه عصبهایی که در بدن وجود دارد ارتباط برقرار کنند.
ممکن است میلین ملتهب شود و یا تخریب گردد. به این فرایند دمیلینه شدن می‌گویند. در M.S سلولهای سیستم ایمنی از طریق عروق خونی وارد مغز، نخاع و یا اعصاب بینایی شده و موجب ایجاد التهاب، دمیلینه شدن و آسیب به عصبها می‌شوند.
در این بیماری در نواحی از عصب به صورت تکه تکه تخریب در میلین روی می‌دهد و به تدریج میلین در سرتاسر مغز و نخاع از بین می‌رود.

علت ایجاد بیماری M.S چیست؟
علت دقیق این بیماری شناخته نشده است اما بسیاری از متخصصان باور دارند که M.S یک بیماری خودایمنی است. به این معنی که دفاع بدن یا سیستم ایمنی، اشتباهاً به بافتهای سالم بدن حمله می‌کند.
در M.S سیستم ایمنی فرد به سیستم عصبی مرکزی، ( مغز و نخاع ) حمله ور می‌شود.
هنوز مشخص نیست که چرا این بیماری در برخی از افراد روی می‌دهد و برخی دیگر به آن مبتلا نمی‌شوند. ممکن است دلایل ژنتیکی مطرح باشند چون به نظر می‌رسد در مواردی بیماری سابقه‌ی خانوادگی دارد.

محلی که فرد در آن بزرگ شده است نیز ممکن است موثر باشد. M.S در افرادی که در مکانهای سردتر و دورتر از استوا بزرگ شده‌اند شایعتر است.
گفته شد که علت دقیق این بیماری شناخته نشده است. اگرچه این بیماری درمان قطعی ندارد اما داروها می‌توانند در بسیاری از افراد تناوب و شدت حملات را کاهش دهند. بیشتر افراد مبتلا چندین دهه زندگی می‌کنند اما برخی افراد در سالهای آینده با سیر پیشرونده‌ی بیماری و ناتوانی مواجه می‌شوند.
M.S در افراد مختلف متفاوت است. ممکن است فردی در تمام عمر مشکلات کمی‌داشته باشد و فردی شدیداً دچار ناتوانی شود. بیشتر افراد حالتی بین این دو دارند.

معمولا M.S یکی از این چهار حالت را دارد:
1- عود کننده – بهبود یابنده، که طی سالها، علائم به تدریج برطرف می‌شوند و پس از مدتی باز می‌گردند.
2- پیشرونده‌ی ثانویه، که در ابتدا از الگوی قبلی پیروی می‌کند و مدتی بهبودی و مدتی بروز علائم را نشان می‌دهد اما حالت پیشرونده پیدا می‌کند و به سرعت بدتر می‌شود.
3- پیشرونده‌ی اولیه، که سیر بیماری از ابتدا به صورت پیشرونده است و بدتر می‌شود.
4- عود کننده – پیشرونده، که در آن علائم می‌آیند و می‌روند اما آسیبهای عصبی، پیوسته بدتر می‌شوند.
علائم بیماری هرچه که باشد به وسیله‌ی درمان و مراقبت فردی می‌توان کیفیت زندگی را حفظ کرد. اگرچه درمان قطعی این بیماری شناخته‌نشده‌است اما غیر از موارد بسیار نادر، M.S کشنده نیست.

علائم بیماری m.s کدامند؟
علائم بیماری بسته به ناحیه‌ای از مغز و نخاع که دچار آسیب‌دیدگی شده است متفاوت است. همچنین به میزان و شدت آسیب بستگی دارد علائم اولیه شامل این موارد هستند:
اختلالات عضلانی:
ممکن است فرد احساس ضعف و سفتی در عضلات داشته‌باشد.
ممکن است فرد احساس کند که اندامهای او سنگین شده‌اند.
در هنگام راه‌رفتن ممکن است فرد احساس کند که پای او بر روی زمین کشیده می‌‌شود.
ممکن است بیش از حالت معمول اجسام از دست فرد رها شوند و هماهنگی حرکات کاهش یابند.
اختلالات بینایی:
ممکن است دید فرد، تار، محو و مبهم شود.
ممکن است درد کره‌ی چشم وجود داشته باشد و به ویژه با حرکات چشم ایجاد شود.
نابینایی یا دوبینی ممکن است وجود داشته‌باشند.
التهاب عصب بینایی به عنوان یکی از نشانه‌های اولیه‌ی معمول ممکن است وجود داشته‌باشد که موجب از دست رفتن ناگهانی بینایی شده و درد در چشم ایجاد می‌کند.
اختلالات حسی:
ممکن است احساس سوزش، خارش، مور مور شدن یا بی حسی ایجاد شود.
ممکن است نوار فشارنده‌ای بر روی تنه یا اندامها احساس شود و یا اینکه فرد احساس کند که جریان الکتریسیته از طریق اندامها یا پشت بدن به سمت پایین حرکت می‌کند.
اختلالات تعادلی:
ممکن است فرد احساس سبکی در سر یا سرگیجه داشته‌باشد و طوری احساس کند که انگار در حال چرخش است.
با بدتر شدن بیماری ممکن است لرزش و رعشه و درد و سفتی عضلات در هنگام حرکت ایجاد شود. ممکن است مشکلاتی در کنترل ادرار، بلع و تفکر به وجود آید.
m.s می‌تواند به افسردگی نیز منجر شود.
بسیاری از افراد مبتلا به m.s به گرما حساس هستند. هوای گرم، تب، دوش آب داغ و ورزش زیاد می‌توانند موجب تشدید علائم شوند که این وضعیت تا موقعی که بدن خنک شود ادامه خواهد داشت.

m.s بسیار غیر قابل پیش بینی است. ممکن است بدون هیچ هشداری علائم ناگهان بدتر شوند و یا اینکه فرد سالها بدون مشکل باقی بماند.

m.s چگونه تشخیص داده می‌‌شود؟
تشخیص این بیماری همیشه راحت نیست. ممکن است علائم اولیه مبهم باشند. و یا اینکه علائم بر اثر مشکلات دیگری غیر از m.sایجاد شده‌باشند. به همین دلیل تا زمانی که بیماری قطعاً به عنوان m.s تشخیص داده نشده‌است حتی اگر ماهها و سالها طول بکشد نباید از ابتلا به آن اطمینان حاصل کرد.
بیماری هنگامی‌ تشخیص داده می‌شود که پزشک، از بروز حداقل دو حمله اطمینان حاصل کند.
پزشک بیمار را معاینه می‌‌کند و سوالاتی در باره‌ی علائم بیماری می‌پرسد و آزمایشاتی را در خواست می‌‌کند. اغلب اوقات از mri برای تشخیص بیماری استفاده می‌شود زیرا نواحی آسیب دیده‌ای که در اثر حملات m.s ایجاد شده‌اند به وسیله این تصویر برداری قابل مشاهده هستند.

m.s چگونه درمان می‌ شود؟
درمان در سه دوره انجام می‌ گیرد:
* درمان در مر حله‌ی عود بیماری، برای اینکه دوره‌ی آن کوتاهتر و شدت حمله کمتر شود.
* درمان طولانی مدت، برای اینکه تعداد حملات و شدت آنها کاهش یابد. این درمان ممکن است آسیبهای بیماری را کاهش دهد و یا بروز آسیبها را به تاخیر بیندازد.
* درمان برای کنترل علائم ویژه مانند خستگی، افسردگی، مشکلات ادراری، مشکلات جنسی، درد و سفتی عضلات.
ممکن است تصمیم‌گیری برای مصرف داروهایی که پیشرفت بیماری را آهسته می‌کنند، مشکل باشد به ویژه اگر علائم بیماری خفیف باشد افراد تمایلی به مصرف دارو ندارند. چون داروها در همه‌ی افراد موثر نیستند و عوارض جانبی زیادی نیز دارند. اما متخصصان توصیه می‌‌کنند که به محض تشخیص، درمان بهتر است هر چه زودتر شروع شود. چون حتی اگر فرد علامتی نداشته باشد روند آسیب پیشرفت خواهد کرد. در نهایت تصمیم‌گیری درمورد مصرف داروها بر عهده‌ی فرد بیمار و پزشک است.
فیزیوتراپی، کار درمانی و گفتار درمانی می‌تواند به کاهش مشکلات فیزیکی بیمار کمک کنند. فرد بیمار نیز در خانه با رژیم غذایی خوب، ورزش و استراحت مناسب و به کار بردن معقولانه‌ی انرژی خود، می‌تواند به خود کمک کند.
کنار آمدن با شرایط جسمی‌ و روحی که بیماری m.s برای فرد ایجاد می‌‌کند کار ساده‌ای نیست.
اگر فرد احساس ناتوانی و شکست می‌‌کند باید با پزشک مشورت کند. ممکن است فرد دچار افسردگی شده باشد و به درمان نیاز داشته‌باشد.

عضویت در گروه بیماران m.s امکان برقراری ارتباط با سایر بیماران که شرایط مشابهی را تجربه می‌کنند را فراهم می‌کند و بسیار کمک کننده‌است.

آنفولانزا یک عفونت ویروسی است که بینی، گلو و ریه را در گیر می کند. علائم این بیماری شامل تب، درد بدن، سر درد، خستگی، بی اشتهایی،سرفه ی خشک، احساس خشکی یا زخم در گلو می باشد که به صورت ناگهانی ایجاد می شوند. آنفولانزا با سرماخوردگی متفاوت است و علائم شدید تری دارد. بیشتر افراد بدون عارضه خوب می شوند امابرخی اوقات عفونت باکتریایی هم به آن اضافه می شود مانند عفونت گوش، فونت سینوسها، و یا التهاب مجاری هوایی (برونشیت).
مراقبت خوب در منزل می تواند از ایجاد این عوارض جلوگیری کند. عفونت ریه ها عارضه ی خطرناکتری است که ممکن است در برخی افراد ایجاد شود. کودکان زیر 2سال ، افراد بالای 65سال و افرادی که بیماری جدی دارند بیشتر دچار این وارض شده و ممکن است در بیمارستان بستری گردند.

    عامل ایجاد کننده آنفولانزا چیست؟
آنفولانزا یک بیماری ویروسی است.ویروسهای آنفولانزای ( آ ) و ( ب ) بیماری را ایجادمی کنند. ویروس نوع ( آ ) معمولاً عامل ایجاد کننده ی شیوع سالیانه ی آنفولانزا است. این ویروسها مدام در حال تغییر خود هستند و انواع جدیدی ایجاد می کنند که خصوصیات متفاوتی دارد.به همین دلیل ساختمان ویروس از سالی به سال دیگر تغییر می کند و واکسنها و حتی داروها برای اثر بخشی باید تغییر کنند.
    علائم بیماری چیست؟
از مواجهه با ویروس تا ایجاد علائم یک تا چهار روز طول می کشد. ابتدا خشکی گلو، آبریزش بینی و احساس زخم در گلو ایجاد می شوند و سه تا چهار روز بعد علائمی مانند تب، سرفه، درد بدن، سر درد، و خستگی ایجاد می شوند.در
آنفولانزا تهوع واستفراغ یا اسهال دیده نمی شود. زمان شیوع بیماری اواخر پاییز و اوایل زمستان است.
    آنفولانزا چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشکان بیماری را از روی علائم آن تشخیص می دهند. با این وجود آزمایشهایی جهت کمک به تشخیص وجود دارند.
    درمان آنفولانزا :
داروهای ضد ویروسی برای کاهش شدت و طول مدت علائم وجود دارند اما درمانهای خانگی می توانند موثر باشد. بیشتر افراد بدون مصرف دارو خوب می
شوند. مصرف مایعات، استراحت، و بخور برای مرطوب کردن مجاری تنفسی کمک کننده است.
از پزشک خود درخواست تجویز آنتی بیوتیک نکنید چون آنتی بیوتیک تنها بر عفونت باکتریایی تاثیر دارد. مصرف بیش از حد مکملها و ویتامینها نیز تاثیری بر شدت و طول دوره ی بیماری ندارد.
داروهای ضد ویروسی نیز وجود دارند که بیشتر در سالمندان و کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ودرمعرض خطر عوارض هستند به کار می رود. درمان دارویی باید در دو روز اول آغاز علائم بیماری شروع شود و گرنه تاثیر زیادی نخواهد داشت. داروها در مقابل همه ی انواع ایجاد کننده ی آنفولانزا موثر نیستند.
    پیشگیری:
با تزریق واکسن به صورت هر ساله، می توان از ابتلا به آنفولانزا پیشگیری کرد.

    بسیاری از افراد می توانند به این طریق از ابتلا به آنفولانزا در امان باشند. واکسیناسیون در این افراد توصیه می شود:

* کودکان 6ماه تا 2 سال
* افراد بالای 50 سال
* افراد مبتلا به آسم، بیماری مزمن قلبی و ریوی، یا اختلال سیستم ایمنی بدن
* زنان باردار در فصل شیوع بیماری
* تماس نزدیک فرد با بیمار مبتلا به آنفولانزا مانند اعضای خانواده یا کارکنان مراکز درمانی فرمی از واکسن حاوی ویروس زنده نیز وجود دارد که به صورت اسپری بینی در کودکان سالم و افراد بین 5 تا 49 سال می تواند استفاده شود. زنان باردار و افراد مبتلا به اختلال سیستم ایمنی بدن نباید از این نوع واکسن استفاده کنند.

آلرژی یا حساسیت چیست؟

  آلرژی چیست؟
آلرژی واکنش سیستم ایمنی بدن است و هنگامی ایجاد می شود که سیستم ایمنی ماده ا ی را که معمولاً برای بدن بی ضرر است اشتباهاً به عنوان ماده ای زیان آور شناسایی می کند و بر علیه آن وارد عمل می شود. بدن انسان به طور معمول در مقابل عوامل مضری مانند ویروسها و باکتریها از خود دفاع می کند. اما گاهی اوقات این دفاع در مقابل مواد بی ضرری مانند گرد و غبار، کپکها، یا گرده ی گیاهان صورت می گیرد. سیستم ایمنی بدن در مقابل این مواد واکنش نشان داده و مقدار زیادی پادتن می سازد . پادتن مانند اسلحه ای به آنها حمله ور می شود تا آنها را از بین ببرد. هر پادتن برای ماده ی ویژه ای ساخته می شود و مخصوص همان ماده ای است که موجب آلرژی می شود. به موادی که واکنش آلرژیک ایجاد می کنند، اصطلاحاً آلرژن گفته می شود. در فرایند دفاع، واسطه های التهابی شیمیایی مانند هیستامین، و سایر موادی که از گلبولهای سفید ترشح می شوند، موجب ایجاد علائم نا مطبوعی می شوند. افراد مستعد به آلرژی این علائم را تجربه می کنند.

    واکنش آلرژیک کجا و چرا ایجاد می شود؟
یک واکنش آلرژیک ممکن است در هر نقطه از بدن اتفاق بیفتد. مانند پوست، چشمها، دیواره ی معده، بینی، سینوسها، گلو، ریه ها.
در واقع سلولهای ایمنی در این قسمتها واقع شده اند تا با عوامل مهاجمی که از طریق استنشاق یا بلع وارد می شوند و یا در تماس با پوست قرار می گیرند مقابله کنند. واکنش سلولهای ایمنی در مقابل آلرژن منجر به ایجاد علائم می شود.
    آلرژی چه علائمی ایجاد می کند؟
1- گرفتگی و احتقان بینی، عطسه، خارش بینی، ترشح از بینی، خارش گوشها یا سقف دهان.
2- التهاب ملتحمه ی چشم، که چشمها قرمز و مرطوب به نظر می رسند و گاهی ترشح و خارش دارند.
3-التهابهای پوستی، که نواحی از پوست خشک، قرمز و خارش دار می شود.
4- کهیر ، ضایعات خارش دار پوست.
5- التهاب تماسی پوست، در اثر تماس با ماده ی به خصوصی، تحریک و خارش رخ می دهد.
6- آسم، مشکل در تنفس به صورت کوتاه شدن نفس، سرفه و خس خس سینه روی می دهد.
چه چیزهایی واکنش آلرژیک ایجاد می کنند؟
اگرچه صدها ماده ی معمولی می توانند آغازگر واکنش آلرژیک باشند، موادی که شایعتر هستند و آلرژن نامیده می شوند شامل این مواد هستند.
- دانه ی گرده گیاهان. – کپک ها.
- گرد و غبار خانگی، جانداران میکروسکوپی مانند مایت و گرد و غبار حاوی مواد دفعی و اجزای بدن آنها.
- پروتئینهای حیوانی، روغن و مواد دفعی حیوان.
- مواد شیمیایی صنعتی.
- غذاها و داروها.
- پر پرندگان.
- سوسکها و مواد دفعی آنها.
    چه کسانی در معرض آلرژی هستند؟
آلرژی می تواند در هر فردی بدون توجه به سن، جنس، نژاد یا وضعیت اقتصادی-اجتماعی روی دهد. معمولاً آلرژی در بچه ها شایعتر است اما می تواند برای اولین بار در هر سنی رخ دهد و یا سالها پس از بهبودی عود کند. عوامل ژنتیکی در این زمینه دقیقاً شناخته نشده اند، اما به نظر می رسد زمینه ی خانوادگی و ارثی در این مورد وجود داشته باشد. ممکن است هورمونها، استرس، سیگار، عطرها و اسانسها، یا سایر محرکهای محیطی در ایجاد آلرژی در افراد مستعد نقش داشته باشند. اغلب علائم آلرژی به تدریج در طول یک دوره ی زمانی شکل می گیرند.
افرادی که از آلرژی رنج می برند ممکن است آنقدر به علائم خود عادت کرده باشند که علائم مزمنی مانند عطسه یا گرفتگی بینی را غیر معمول تصور نکنند. با کمک پزشکان می توان علائم آلرژی را کنترل یا از ایجاد آنها پیشگیری کرد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید.
    آلرژی چگونه تشخیص داده می شود؟
معاینه و گرفتن تاریخچه ی بیماری توسط پزشک انجام می شود. ممکن است پزشک از آزمایشهایی مانند تست پوستی یا نوعی آزمایش خون استفاده کند. هر کدام از تستها روشی برای اندازه گیری سطوح پادتن فرد بر علیه آلرژنهای خاص است.

    درمان آلرژی چیست؟
درمان آلرژی با توجه به سن، جنس، سابقه ی پزشکی، وسعت بیماری، تحمل بیمار در مورد داروها، درمانها و فرایندهای درمانی و طول دوره ی بیماری توسط پزشک انجام می شود. دوری از مواد آلرژن، بسیار کمک کننده است. داروهای خاصی بسته به علائم آلرژی مورد استفاده قرار می گیرند.

مضرات قلیان

غلظت بالاتر فلزات سنگین و مواد سمی در قلیان نسبت به سیگار

متخصص پزشک اجتماعی گفت: احتمال کم وزنی نوزاد در زنان بارداری که خود یا همسرشان قلیان می‌کشند، بیشتراست.

نوذر نخعی،درباره مضرات قلیان گفت: بخشی از مضرات قلیان جسمی است به طوری که یک ساعت قلیان کشیدن معادل 100 تا 200 نخ سیگار، دود وارد ریه‌ها  می‌کند؛ ضرر دوم روانی است به طوری که بسیاری از معتادان به سایر مواد مخدراز مصرف قلیان شروع می کنند ودر ضرراجتماعی مصرف آن در تفریح گاه‌ها، چهره زشتی به مناظر می دهد.

وی افزود: در تحقیقاتی که در دانشگاه آمریکایی بیروت به دود قلیان انجام شده است ثابت شده که غلظت بسیاری از فلزات سنگین و مواد سمی در واحد حجم  قلیان حتی از سیگار بیشتر است.

نخعی خاطرنشان کرد: تصور نادرست بر این است که چون دود قلیان از آب رد می  شودپس بسیاری ازمواد سمی آن گرفته می شود درحالیکه دراین تحقیق پس از از آنکه دود قلیان را از آب رد کردند به این نتیجه رسیدند که ترکیباتی همچون تنیکوتین و ار (ماده سرطان‌زای سیگار) با سیگار تفاوت چندانی ندارد و غلظت فلزات سنگینی همچون آرسنیک و سرب به مراتب بیشتر است.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمان ادامه داد: در پژوهشی که با همکاری who( سازمان جهانی بهداشت) در جنوب غرب کشور انجام شد به این نتیجه رسیدیم که احتمال کم وزنی نوزاد در خانم های بارداری که خود یا همسرشان قلیان می کشند بیشتراست.

باورهای اشتباه درباره دیابت

اگر شما به دیابت مبتلا هستید یا از میان اطرافیانتان کسی مبتلا به این بیماری است، ممکن است باورهای مختلفی از این بیماری در ذهن خود داشته باشید و گاه آنقدر به درست بودن آنها معتقد هستید که هیچ‌گاه درباره آنها شک هم نکرده‌اید. تحقیقات دانشمندان نشان داده است که بسیاری از تفکرات موجود درباره دیابت نادرست است و افراد باید درباره آن تجدیدنظر کنند. شایع‌ترین باورهای غلط درباره بیماری قند عبارتند از:

1ـ ممکن است از دیگران دیابت بگیرید: خیر، علی‌رغم اینکه دقیقا نمی‌دانیم چرا بعضی‌ها به دیابت مبتلا می‌شوند و بعضی نمی‌شوند ولی درباره مسری نبودن دیابت اتفاق نظر است. این بیماری مثل سرماخوردگی یا آنفلوآنزا سرایت نمی‌کند و همان‌طور که گفته شد، عوامل ژنتیکی و شیوه زندگی نقش مهمی را در ابتلا ی به این بیماری بازی می‌کنند.

2ـ افراد دیابتی نباید شیرینی و شکلات مصرف کنند: خیر، اگر این مواد طبق برنامه‌غذایی سالمی مصرف شوند. یا مصرف آن همراه با ورزش باشد، هیچ مشکلی برای فرد دیابتی ایجاد نمی‌کند. در واقع می‌توان گفت مصرف این مواد چه در فرد دیابتی و چه در فرد سالم باید در حد تعادل باشد و افراد سالم هم نباید بی‌رویه از این مواد استفاده کنند.

3ـ خوردن بیش از اندازه شکر باعث دیابت می‌شود :خیر، دیابت تلفیقی از ژنتیک و شیوه زندگی است. در واقع افزایش وزن سبب افزایش احتمال ابتلا به دیابت می‌شود. بنابراین اگر سابقه دیابت در فامیل دارید، سعی کنید از مواد غذایی سالم استفاده و ورزش کنید تا وزن خود را در حد متعادل نگه دارید.

4ـ افراد دیابتی باید غذاهای مخصوص افراد دیابتی را بخورند :خیر، یک رژیم غذایی سالم برای فرد دیابتی مثل رژیم غذایی سالم برای یک فرد سالم است؛ یعنی میزان چربی کم (به‌خصوص چربی اشباع و ترانس)، داشتن شکر و نمک در حد متوسط، استفاده از میوه و سبزیجات و غلات با پوست کامل نه کنده شده. شکرها و موادی که با مارک دیابتی در بازار عرضه می‌شوند، دارای هیچ مزیت ویژه‌ای نیستند. آنها هم قند خون را افزایش می‌دهند و از طرفی گران هستند و همچنین بعضی از انواع آن، دارای اثر مسهل هستند.

5ـ افراد دیابتی باید مقادیر بسیار کمی غذاهای نشاسته‌دار مثل نان، سیب‌زمینی و ماکارونی مصرف کنند: غذاهای نشاسته‌دار جزئی از رژیم غذایی سالم هستند. آنچه مهم است، میزان مصرف در هر وعده است. نان‌هایی که از سبوس کامل درست شده‌اند، ماکارونی و برنج و سبزی‌های نشاسته‌دار مثل سیب‌زمینی، ذرت و مواد دیگر را باید در وعده‌های غذایی خود بگنجانید. کلید اصلی میزان وعده‌های غذایی است. برای بیشتر افراد دیابتی، مصرف 3 یا 4 وعده غذای حاوی کربوهیدرات کافی است. غذاهای نشاسته‌ای که حاوی سبوس کامل باشند، هم یک منبع خوب فیبر محسوب می‌شوند که به سلامت دستگاه گوارش کمک می‌کنند.

6ـ در افراد دیابتی احتمال سرماخوردگی یا ابتلا به بیماری‌های دیگر بیشتر است: خیر، احتمال این بیماری‌ها در فرد دیابتی افزایش نمی‌یابد ولی به افراد دیابتی توصیه می‌شود واکسن آنفلوآنزا بزنند به این دلیل که هر عفونتی ممکن است با کنترل قندخون در فرد دیابتی تداخل داشته باشد و فرد را در معرض افزایش قند خون قرار دهد.

7ـ انسولین باعث تصلب شرایین (سفت شدن دیواره رگ‌ها) می‌شود و فشارخون را افزایش می‌دهد: خیر، با اینکه در مطالعات آزمایشگاهی دیده شده است که انسولین گاه این اثرات را داشته ولی در بدن موجود زنده این اثر اثبات نشده است.

8ـ انسولین باعث افزایش وزن می‌شود و چون چاقی برای فرد دیابتی بد است، پس بهتر است انسولین استفاده نشود: متخصصان و دانشمندان با تحقیقات فراوان به این نتیجه رسیده‌اند که مزیت کنترل قند خون به وسیله انسولین و دیگر اثرات مفید آن بسیار فراتر از خطرات افزایش وزن از آن است.

9ـ میوه یک غذای سالم است. بنابراین فرد دیابتی می‌تواند هر چقدر می‌خواهد از آن استفاده کند: خیر، با اینکه میوه یک غذای سالم است و فیبر و املاح و ویتامین‌های فراوانی دارد ولی چون میوه‌ها حاوی کربوهیدرات (قند) هستند، بنابراین با اینکه وجود آن در رژیم غذایی لازم است ولی میزان آن باید از سوی متخصصان تغذیه تنظیم شود.

10ـ دیابت نوع دوم خفیف‌تر از نوع اول است: دیابت خفیف وجود ندارد و هر نوع دیابتی باید جدی تلقی شده و کنترل شود. در غیر این صورت منجر به عوارض شدید می‌شود.

11ـ افراد دیابتی در نهایت کور می‌شوند: با اینکه دیابت یکی از علل مهم کوری است ولی تحقیقات نشان داده‌اند که با کنترل فشار و قندخون، فعال بودن، داشتن وزن ایده‌آل و ترک سیگار می‌توان احتمال صدمه به چشم‌ها را به وسیله دیابت کاهش داد.

12ـ رانندگی برای افراد دیابتی خطر آفرین است: تحقیقات نشان داده است که اگر فرد دیابتی مسوولیت‌پذیر بوده وکنترل خوبی بر بیماری خود داشته باشد، خطر ایجاد سوانح رانندگی و مشکلات برای وی از افراد دیگر جامعه بیشتر نیست.

13ـ افراد دیابتی نمی‌توانند ورزش کنند: هم‌اکنون چندین نفر از قهرمانان جهان که توانسته‌اند مدال المپیک را از آن خود کنند، مبتلا به دیابت هستند. بنابراین افراد دیابتی باید مرتبا ورزش کنند زیرا فعالیت مانع بروز عوارض دیابت می‌شود، به خصوص درباره عوارض قلبی این امر صادق است و بهتر است قبل از شروع هر نوع ورزش جدید با پزشک خود مشورت کنند.

14ـ افراد دیابتی قادر به انجام یک‌سری کارها نیستند: اگر چه این باور غلط حتی به سیستم‌های اداری و مکان‌های استخدامی رسوخ کرده است ولی امروزه متخصصان سعی دارند بر این باور غلط، خط بطلان کشیده، محدودیت‌های ایجاد شده برای بیماران دیابتی را کاهش دهند.

کاریکاتور هفته: مگه من گدام؟!