@@@وطنم جزین@@@

توکل ،نشانه طلبگی

 افتخار بزرگ علمای شیعه در طول تاریخ وابسته نبودن به سلاطین و پادشاهان می باشد و آن چیزی که باعث شد که علمای وارسته به کسی غیر از خدا وابسته نباشند همان توکل و اعتماد آنان از روز ابتدای طلبگی به خالق هستی می باشد و با وجود این نیروی عجیب بود که توانستند مکتب شیعه و حوزه های علمیه را با وجود همه دشمنی ها حفظ و  حراست نمایند.

 شهید ثانی درباره توکل می فرماید : آنچه بر معلم و شاگرد لازم و ضروری است این است که سراپای وجودش را از درون و برون متوجه خدا ساخته و در تمام شئون زندگانی خویش به او متکی و فیض و بهره ها را از پیشگاه الهی ، در خواست و در یافت کند . (1)

اگر یک طلبه  می خواهد پا در جای پای علمای راستین گذاشته و چون آنان به مرتبه بالای توکل دست یابد ، باید با آثار توکل آشنا شود و اگر وی با این آثار مهم و شگرف آشنا شود در  درونش شوقی برای پدبد آوردن روحیه توکل به خداوند سبحان در ایجاد خواهدشد و بدون تردید وی به مراتب بالای توکل دست خواهد یافت و مصداق این بیت خواجه حافظ شیرازی خواهد شد :

آثار توکل :

ضمانت روزی و مخارج زندگی توسط خداوند :

پیامبر صلی الله علیه و اله و  سلم می فرمایند : اگر شما چنان که شایسته توکل کردن به خدا است به خدا توکل داشتید روزی شما را نیز چون روزی مرغان می رساند که به صبح گرسنه اند و به شب سیر .(2)

یکی از دغدغه های بسیاری از مردم مساله تامین معاش و مخارج زندگی است که در بسیاری از زمان ها ذهن ایشان را به خود مشغول و ایشان را پریشان خاطر می سازد اما علمای ربانی و طلاب وارسته به این گونه استرس ها و اضطراب ها دچار نمی شوند و زندگی آنان در کمال آرامش طی می شود.

 2 – نیرومند شدن :

پیامبر صلی الله علیه و اله و السلم فرمودند : من سره ان یکون اقوی الناس فلیتوکل علی الله . هر که دوست دارد از همه مردم نیرومندتر باشد باید به خدا توکل کند . (4)

طلبه ای که به خداوند تکیه کند و خداوند را تنها یار و یاور خویش بداند بدون شک خداوند نیز او را ناامید نساخته و به یاری وی خواهد شتافت و چنان نیرومند و قوی خواهد شد که از احدی غیر از خدا هرگز نخواهد هراسید .

امام خمینی چنان دلبسته و وابسته به خدای حی سبحان بود که به بالاترین درجه توکل دست یافته بود ، زمانی که مزدوران شاه می خواستند ایشان را از قم به تهران ببرند ،

خود ایشان می فرماید : در بین راه قم و تهران ناگهان ماشین از جاده اصلی منحرف شد به خاکی و من یقین کردم که می خواهند مرا بکشند ، ولی مجددا به جاده اصلی بازگشت در خود مراجعه کردم و دیدم هیچ تغییری در من حاصل نشده است .

3-مدیریت زندگی به نحو احسن توسط خدا :

و من یتوکل علی الله فهو حسبه  . و هر کس بر خدا توکل کند ، کفایت امرش را (خدا ) می کند . (5)

خداوند ضمانت کرده است که متوکلین بر خود را از حمایت بی دریغ بهره مند سازد و امور زندگی ایشان را به نحو احسن مدیریت سازد و ایشان بدون دغدغه و اضطراب به زندگی آرام خویش ادامه می دهند و هیچ گاه در زندگی در نمی مانند .

درباره این اثر توکل امام علی علیه السلام می فرماید : من توکل علیه کفاه . هر کس به او (خدا )توکل نماید (خدا) او را کفایت کند .(6)

4- بی نیازی از دیگران :

طلبه ای که به خداوند توکل می نماید دیگر هیچ نیاز و احتیاجی به دیگران ندارد و تنها نیازمند درگاه دوست می باشد و این بی نیازی از دیگران است که حوزه علمیه را از سایر مراکز علمی ممتایز ساخته است و علمای دین بدون واهمه از کسی همیشه طرفدار حق و حقیقت بوده اند و هرگز جیره خوار زرمندان و زورمندان نبوده اند .

 امام علی علیه السلام درباره بی نیازی اهل توکل از غیر خدا می فرماید : توکل به خدا ، آدمی را از هر کس و هر چیز بی نیاز می سازد .(7)

آنچه باعث بروز توکل به خداوند در وجود انسان می شود :

آرزوی هر طلبه فاضلی است که چون علمای بزرگ حوزه علمیه به درجات بالای توکل دست یابد ، توکلی که وجود وی را چون کوه محکم و استوار و پابرجا سازد تا هیچ طوفان و گردبادی نتواند وی را از مسیر حق و راه مستقیم منحرف و گمراه سازد .

 در روایت ما تاکید شده که آن چه باعث توکل می شود یقین  است. در این باره امام علی علیه السلام می فرمایند : التوکل من قوه الیقین . توکل ، از نیروی یقین می باشد .

 همچنین در بیان نورانی دیگری می فرماید : بحسن التوکل یستدل علی حسن الایقان . از توکل راستین به یقین راستین پی برده می شود . (10)

امام علی علیه السلام در این باره این چنین می فرماید: اقوی الناس ایمانا اکثرهم توکلا علی الله سبحانه . قویترین مردم در ایمان ، با توکل ترین آن ها به خداوند سبحان است . (11)

هر که بویید گل باغ توکل به یقین                     خار احداث زمان از قدمش دور شود .

یک نکته مهم :

توکل به خداوند و تکیه کردن به نیروی بی کران و بی همتای الهی و طلب یاری و حمایت از آفریدگار مهربان هرگز به معنی دست از کار و تلاش کشیدن نیست بلکه به این معنی است که با توکل به خداوند و چشم امید به رحمت الهی داشتن دست به کار و تلاش زنیم و این معنای صحیح توکل است که در روایات ما و سیره انوار مقدس الهی علیهم السلام بر آن تاکید شده است .

پیامبر صلی الله علیه و اله و السلم می فرماید : اعقلها و توکل . زانوی (شتر) را ببند و توکل کن . (12)

پیامبر در روایتی می فرمایند : که سه گروه می باشند که خدا دعایشان را نمی پزیرد ، ... و مردی که حیوان خود رها کند و سپس دعا کند که خدا آن را نگه دارد . (13)

 چه زیبا سروده است در این باره مولانا :

گفت آری گر توکل رهبر است                     این سبب هم سنت پیغمبر است

گفت پیغامبر بآواز بلند                                               با توکل زانوی اشتر ببند

م:تبیان