اگر همه سفرهای‌تان به مناطق شمالی کشور و سواحل دریای خزر شبیه هم شده است، این بار شبه جزیره میانکاله را امتحان کنید، مطمئن باشید پشیمان نمی‌شوید

شمال ایران که همه‌اش دریا و جنگل یا تصاویر تکراری نیست. اگر فکر می‌کنید به اندازه موهای سرتان شمال رفته‌اید و همه گوشه و کنار آن را می‌شناسید، سخت در اشتباهید. اگر حاشیه دریای خزر را بگیرید و هزار بار از اول مازندران تا آخر گیلان بروید باز هم مناظر بکر و کشف‌نشده‌ای هستند که احتمالا هنوز سراغ آ‌ن‌ها نرفته‌اید. گرچه بهار و تابستان سرزمین‌های شمالی زیبایی‌های بی‌نظیر خودش را دارد و نمی‌شود از آن‌ها گذشت ولی اگر می‌خواهید مناظر منحصر به فردی از صدها هزار پرنده مهاجر را ببینید و حیات‌وحش منحصر به فردی را تجربه کنید، وقت آن زمستان است؛ خلیج میانکاله، قشلاق گونه‌های متنوعی از پرندگان مهاجری است که برای گذران پاییز و زمستان از سیبری به این سو پرواز کرده‌اند و تا اواخر زمستان همانجا می‌مانند. این فرصت را از دست ندهید.

---

اگر از تهران شروع کنید و پابه‌پای جاده بروید حدود 6 ساعت زمان می‌برد تا به بهشهر برسید؛ یعنی جاده فیروزکوه را در پیش می‌گیرید تا به ساری برسید. از ساری باید به نکا بروید و از آنجا هم به بهشهر. البته این آخر مسیر نیست. از بهشهر تا میانکاله کمی راه مانده است. از بهشهر باید 12‌کیلومتر به سمت شمال شرق بروید تا به میانکاله برسید. البته فراموش نکنید چون میانکاله پناهگاه حیات وحش است باید قبل از ترک بهشهر از اداره محیط‌زیست این شهر مجوز بگیرید.

---

اگر وقت کافی دارید و می‌خواهید لذت این سفر را با دیدن زیبایی‌های بیشتر کامل کنید در همین سفر سری هم به دشت ناز ساری بزنید. این دشت غرب میانکاله است و یکی از مهم‌ترین سایت‌های تکثیر گونه کمیاب گوزن زرد ایرانی به حساب می‌آید. در این سایت گوزن‌های بزرگ و زیبایی می‌بینید که با سرعت شگفت‌انگیزی از کنار شما فرار می‌کنند. این فضا پر از درختان عظیم و کهنسال بلوط است که هر میوه بلوطش به 5تا 6 سانتی‌متر هم می‌رسد. رفتن به این دشت هم به مجوز و البته راهنمای محلی نیاز دارد ولی به زحمتش می‌ارزد.

---

خلیج میانکاله آبی صاف و کم‌عمق دارد؛ یعنی در حدی است که به مچ پای‌تان می‌رسد. این آب کم‌عمق مثل یک آینه تصویر آسمان را به زمین می‌کشد و احساس می‌کنید روی آسمان و لابه‌لای لکه‌های ابر راه می‌روید. در دوردست می‌توانید پرندگان مهاجر را ببینید. وقتی مسیر عرضی شبه‌جزیره را از خلیج تا دریا طی می‌کنید بعد از این خلیج کم‌عمق، به یک ساحل شنی وسیع می‌رسید که صاف و هموار است و در حاشیه آن بوته‌های بزرگ و سرسبزی می‌بینید که پشت آن‌ها گاهی روباه یا پرندگانی مثل عقاب سفید است. بعد از این بوته‌زارها یک فضای بزرگ مرتع‌مانند است که به درختچه‌های انار و تمشک وحشی منتهی می‌شود. در همین مسیر به آبگیری می‌رسید که در امتداد آن و به سمت دریا فضای کویرمانندی با ماسه‌های نرم وجود دارد.

---

 اگر بخواهید به دریا برسید باید از این ماسه‌های نرم که هنگام راه رفتن تا مچ پا در آن فرو می‌روید، عبور کنید. اگر خوش‌شانس باشید تراکتوری از راه می‌رسد و شما را به ساحل دریا می‌رساند.  در سواحل شمالی کلبه‌های صیادی انتظار شما را می‌کشند. کلبه‌های صیادی هماهنگ با زیست بوم منطقه و با استفاده از مصالح بومی ساخته شده است و بازدید از این خانه‌ها باید یکی از برنامه‌های اصلی سفرتان باشد. کلبه‌های ماهیگیران از تکه‌های چوب و ساقه‌های نی در ارتفاع حدود نیم متر یا بیشتر از سطح زمین ساخته شده و اگر کنار ساکنان کلبه‌ها بنشینید از راه و رسم زندگی‌شان برای‌تان تعریف می‌کنند.

---

برای رفتن به میانکاله، مجوز سازمان حفاظت از محیط‌زیست لازم و ضروری است. اگر با آژانس‌های مسافرتی بروید مسئله مجوز را معمولا خودشان حل می‌کنند اما اگر می‌خواهید تنها یا در قالب گروه‌های دوستانه به این سفر بروید باید خودتان مجوز را تهیه کنید. میانکاله برخلاف بسیاری از تالاب‌ها نگهبان دارد و نگهبان آن هم سر پستش چرت نمی‌زند. بنابراین حتما مجوز را تهیه کنید. کفش مناسب پیاده‌روی و چکمه‌های ضدآب همراه داشته باشید. در قسمت‌هایی از مسیر مجبور می‌شوید در آب راه بروید.  توصیه می‌کنیم دوربین عکاسی هم ببرید تا بتوانید تصاویری را که می‌بینید ثبت کنید.

م:Bartarinha.ir