سکانسهای اکشن

لطفا از تمام مطالب دیدن فرمایید.

معبر

-=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=--=-=--=--=--=--=--=-

هر ژانر سینمایی دارای سکانس‌هایی است که تنها در همان نوع و ژانر دیده می‌شود و به عنوان مشخصه‌های اصلی آن سبک یاد می‌شوند.

به نقل از سایت "ستاره‌ها"، این سایت در جدیدترین مطلب خود به تفاوت‌های اساسی میان تئاتر و سینما پرداخته است.

سکانس‌های اکشن:
از دهه 70 و 80، فیلم‌های اکشن در سینمای امریکایی شروع شدند. صحنه‌هایی که آن چنان مخاطب را با خود همراه می‌کنند که گوئی، در آن لحظه خاص درآنجا حضور دارد.

فیلم اکشن یکی از ژانرهای فیلم است که در آن یک یا چند قهرمان اصلی با مجموعه‌ای از درگیری‌های فیزیکی، رزمی ‌و جنگی روبرو می‌شوند. قهرمان اصلی فیلم برای پیروزی باید بر دشنان خود غلبه کند.

پرداختن به جزئیات:
سینما به خوبی می‌تواند جزئیات را پوشش دهد. کوچکترین و یا شاید بی اهمیت ترین صحنه ای که شما در طول فیلم شاهد آن هستید می‌تواند به عنوان یکی از مهم ترین صحنه‌های تلقی شود.

برای مثال: شما ممکن است یک نوار قرمز خیلی معمولی را در فیلم ببینید و فکر کنید این نوار قرمز، مورد مهم و خاصی نیست ولی در ادامه فیلم متوجه می‌شوید که فرد تبهکار با کشیدن این نوار قرمز، دستگاهی را که حاوی مواد منفجره می‌باشد از مخفی گاهش خارج می‌کند تا به اهداف پلیدی که در ذهن دارد جامه عمل بپوشاند.

تاثیر صدا و صدا گذاری بر مخاطب:
در یک لحظه خاص از فیلم، همه بخش‌ها ساکت می‌شوند و تنها صدایی که شما می‌شنوید صدای بازیگر اصلی است یا موسیقی فیلم که تاکنون ریتم آرامی ‌داشت به طرزی خاص و ماهرانه اوج می‌گیرد.

برای مثال: فیلمی ‌را تصور کنید که موضوع آن مسابقه دومیدانی می‌باشد. یک فرد باید در این مسابقه برنده شود و همان فرد نیز شخصیت اصلی و اول فیلم است. در زمانی که به خط پایان نزدیک می‌شود، تمام همهمه، سر وصدایی که در ورزشگاه وجود دارد خاموش می‌شود و تنها کارگردان به صدای نفس نفس زدنی که به دلیل مسابقه دو می‌باشد می‌پردازد و صدای نفس زدن دونده را تا حدی اوج می‌دهد که شما برای چند دقیقه خود را تصور می‌کنید که در حال دویدن هستید و با تمام وجود تلاش می‌کنید که در مسابقه پیروز شوید.

یا اینکه در لحظاتی خاصی از فیلم، مانند لحظات جدایی دو نفر از یکدیگر صدای موسیقی غم انگیز و حزن باری در فیلم حاکم می‌شود که گاه این موسیقی برای تاثیر بیشتر با کلام نیز همراه می‌شود.

صحنه‌های جزئی ولی اغراق آمیز:
در فیلم‌های سینما، کارگردان می‌تواند به سادگی بیننده را فریب دهد اما این فریب از آن دسته از فریب‌هایی که در فیلم‌های سینمائی دیده می‌شود و مخاطب حتی به ذهنش همچین موضوعی خطور نمی‌کند، نیست. این فریب از جمله فریب‌هایی است که نوعی تمسخر در آن دیده می‌شود.

برای مثال: شخصیت‌های اصلی یک فیلم در یک انباری یا اتاق زیر شیروانی تاریک به سر می‌برند و فضا به قدری تاریک است که آنها قادر به دیدن هیچ چیزی نیستند. اما با کمک یک کبریت یا فندک محیط را روشن می‌کنند، در این نور و روشنایی به قدری اغراق می‌شود که بیننده متحیر می‌شود زیرا هیچ کبریت یا فندکی نمی‌تواند به اندازه یک پرژکتور نور داشته باشد!!!