@@@وطنم جزین@@@

سه نوع روش پیوندزنی در ایران مرسوم است:

1- پیوند لوله ای 2- پیوند شکمی 3- پیوند اسکنه ای

پیوند اسکنه ای و پیوند شکمی از قدیم الایام در ایران کاربرد داشته که به تدریج کنار گذاشته شده است. هم اکنون استفاده از پیوند لوله ای به دلیل سادگی، سرعت عملیات و درصد بالای جوش خوردن بین پایه با پیوندک رواج یافته و 99 درصد درختان پسته با استفاده از این روش تکثیر میشوند. از آنجا که درخت پسته از نوع درختان صمغ دار است، ایجاد هرگونه خراش در تنه یا در شاخه های آن موجب تراوش صمغ میگردد که در مجاورت هوا سفت میشود. بنابراین در پیوند شکمی نهال پسته، شکاف افقی در پایین شکاف عمودی به شکل 1 زده میشود (پیوند شکمی در درختان میوه معمولا به شکل ‏T است) تا صمغ مترشحه از شکاف افقی مانع رویش و رشد جوانه پیوندک شود.

ـ آماده سازی پایه، تهیه پیوندک و انجام عمل پیوندزنی به منظور سهولت در عمل پیوند، نخست پایه مورد نظر انتخاب میگردد. در اسفندماه نهالهای 3-2 ساله پسته در زمین اصلی سویه برداری میشوند.

پس از رشد جوانه های جانبی بر روی پایه سوبرداری شده بسته به نوع ‌آرایش تنه درخت 1 تا 3 شاخه جانبی بر روی پایه اصلی نگهداری شده و سایر شاخه ها حذف میشوند.

در پیوند لوله ای هم اندازه بودن قطر پایه و پیوندک ضروری است. به همین منظور ابتدا پایه و شاخه مناسب پیوندک انتخاب میشود.

زمان مناسب برای پیوند نهالهای پسته به طور عمده در اواخر اردیبهشت تا اوایل خرداد یعنی هنگامی است که درخت به راحتی پوست میدهد و دمای هوا در حد معتدل قرار دارد.

برای تهیه پیوندک حدود 3-2 سانتیمتر بالاتر از جوانه، شاخه را قطع کرده سپس از 2 سانتیمتری زیر جوانه با چاقوی پیوندزنی پوست دور تا دور بریده میشود. بعد با انگشت پوست برش خورده را به آرامی چرخانده تا پوست حاوی جوانه به راحتی و به طور کامل از چوب جدا شود.

پیوندک آماده شده به شکل استوانه ای حاوی جوانه میباشد.

شاخه های جانبی نگهداری شده بر روی پایه نیز سربرداری شده و سپس به فاصله 3-2 سانتیمتر از بالا دورتادور شاخه برش داده میشود و به روش تهیه پیوندک، پوست جدا میشود.

پس از آماده شدن پایه و پیوندک، پیوندک را که به شکل استوانه است داخل چوب پایه قرار داده و به آرامی به سمت پایین فرستاده تا در محل خود استقرار یابد.


منبع: هرس