@@@وطنم جزین@@@

خصوصیات خاک:

کشت پسته در رده های مختلفی از خاک با موفقیت انجام می شود. در مناطق پسته کاری ایران بافت شنی لومی که یک بافت متوسط می باشد بهترین محصول را تولید مینماید . همچنین در بافت های سنگین تر خاک مثل لومی – رسی – سیلتی و حتی لوم – رسی محصول مناسبی تولید شده است.
وجود خاک کم عمق و یا سخت لایه باعث می شود که قسمت های هوائی و زیرزمینی درخت کوتاه مانده در نتیجه باروری و عملکرد آن بطور محسوسی کاهش یابد.

درختان پسته در شرایط ماند آبی رشد مناسبی ندارند.

کیفیت اب:

1- در صورتیکه EC آب کمتر از 7/0 دسی زیمنس بر متر بوده و SAR آن کمتر از 5/3 باشد کاربرد چنین آبی هیچگونه محدودیتی ندارد.
2- در صورتیکه EC آب از 2 دسی زیمنس بر متر بیشتر باشد تجمع املاح و پیدایش و توسعه
خاکهای شور و قلیا می شود .
3- آبی که SAR آن از 7 بیشتر باشد سبب کاهش نفوذ آب در خاک می شود این حالت سبب
سله بستن و گرفتن خلل وفرج خاک خواهد شد.
4- اکر بر آب از7/0 قسمت در میلیون وکلر آن از 3 میلی اکی والان در لیتر تجاوز کند سبب تجمع این دو عنصر در خاک می شود . این تجمع باعث ایجاد مسمومیتهای خاصی در پسته می شود.


آماده سازی زمین:

برای شروع کار در صورتی که لایه سطحی خاک خیلی شور باشد لازم است لایه نازکی از سطح خاک را که محل تجمع املاح است کنار زده وخاکهای جمع شده را از مزرعه خارج کنید.لازم به ذکر است جهت اصلاح خاک (در صورتی که PH خاک بالاتر از 5/7 یا 8 باشد ) با در نظر گرفتن مقدار بهینه ان مقدار گچ و یا گوگرد لازم در هر هکتار را محاسبه و به زمین داده شود . در صورتی که کود حیوانی مورد استفاده کاملا پوسیده شده و عاری از بذر علفهای هرز باشد می توان آن را در محل کاشت نهال ریخته و گوگرد را نیز به آن اضافه نمود . در اراضی بکر باید قبل از کشت و یا توام با کاشت نهال در سالهای اولیه بمنظور کاهش شوری خاک عملیاتی مثل زراعت جو و امثال آن انجام گیرد تا بدینوسیله با آبیاری مرتب و با دور کم شوری خاک کاهش یافته و به حد مجاز نزدیک شود و گر نه خشکیدن تعدادی نهال در هر آبیاری اجتناب ناپذیر خواهد بود .



در صورتیکه کاشت پسته در اراضی بسیار شور مد نظر می باشد به جای جوی و پشته نواری به عرض حداقل یک متر و با عمق مناسب ایجاد شده و نهال درست در وسط این نوار کشت شود .


کودهای آلی:


بطور کلی مزیت کودهای آلی بطور عمده ناشی از مقدار ازت آنها است . گیاهان پوشش دهنده سطح خاک که در پاییز و ابتدای بهار می رویند ازت معدنی خاک را جذب و به مواد الی تبدیل می نمایند لذا باعث کاهش آبشوئی و ازت زدایی می گردد. شخم زدن و مخلوط نمودن گیاه پوشش دهنده در خلال فصل رشد از راه فرایند معدنی کردن ازت آن را به صورت تدریجی آزاد می سازد.
مزایای کودهای آلی :
این کودها ممکن است بتوانند تمامی عناصر ضروری پر مصرف و کم مصرف را برای گیاه تامین کنند. اهمیت دیگر کودهای الی بهبود و افزایش نفوذ پذیری خاک نسبت به اب و هوا و در نتیجه نفوذ پذیری ریشه یا گیاه می باشد.


کودهای دامی :


در ایران خصوصا در باغات پسته از کود ماکیان نوع مرغی بسیار مصرف می شود و بهتر است از مصرف مداوم کود مرغی در باغات پسته خودداری کرد و حداقل هر سه یا پنج سال از کود آلی دیگر استفاده کرد.
کودهای گاوی و گوسفندی تفاوتی در کاربرد نداشته و گاهی به صورت مخلوط بکار برده می شوند که انجام
آن توصیه می شود . میزان مصرف کودهای مخلوط یا گاوی معادل 20 تن در هکتار برای درختان جوان زیر 15 سال و 20 تا 40 تن برای درختان بارور و مسن توصیه می شود.


کاشت مستقیم بذر در زمین اصلی :


پس از آماده نمودن زمین به منظور احداث باغ باید ابتدا جوی و پشته هایی به عرض 100-50 سانتی متر و عمق 70-50 سانتی متر ایجاد گردد سپس آبیاری نموده و در فصل زمستان نسبت به کشت مستقیم بذور به مدت 12 ساعت قبل از کاشت خیسانیده و با قارچ کش مناسب ضد عفونی شوند .



کاشت در گلدان :


برای این منظور از کیسه های سیاه به قطر 15-10 سانتی متر و ارتفاع 30-25 سانتی متر استفاده گردد ترکیب خاک گلدان شامل 40 % ماسه شیرین 40%خاک زراعی 20% کود حیوانی پوسیده ترجیحا کود گاوی می باشد. پس از خیساندن بذور و ضد عفونی آنها 2 عدد بذر در عمق 3-2 سانتی متری خاک گلدان قرار گرفته و روی آن با ماسه و یا خاک اره پوشانیده می شود.
زمان کاشت در گلدان اواخر زمستان و اوایل بهار میباشد.



فاصله کاشت درختان:


در اکثر باغات پسته به دلیل عدم آگاهی باغداران فواصل کاشت رعایت نشده و باغ هایی با شکلهای نامنظم
و متراکم مشاهده می گردد که علاوه بر عدم رعایت اصول صحیح باغداری مشکلات عملیات داشت و برداشت را دارد . از این رو فاصله مناسب بین دو ردیف 8-6 متر و روی ردیف 4-3 متر توصیه می شود.


آبیاری :

آبیاری نهال بلا فاصله پس از کاشت شروع شده و با دوره های حداکثر 7 روزه در سال اول ادامه می یابد . در سال دوم دور آبیاری به مرور به 14 روز یکبار تبدیل شده و در صورتیکه آب کافی در اختیار باشد تا زمان پیوند با همین دور آبیاری شود. از سال سوم به بعد به علت توسعه ریشه میزان 4000 متر مکعب در هکتار در سال به روش غرقابی سنتی مقدار قابل قبولی است.

پیوند درختان پسته :


1- پیوند لوله ای
2- پیوند شکمی
3- پیوند اسکنه ای

پیوند اسکنه ای و پیوند شکمی از قدیم الایام در ایران کاربرد داشته که بتدریج کنار گذاشته شده است. هم اکنون استفاده از پیوند لوله ای به دلیل سادگی سرعت عملیات و درصد بالای جوش خوردن بین پایه با پیوندک رواج یافته و 99 درصد درختان پسته با استفاده از این روش تکثیر می شوند.
پس از پیوند، آبیاری باید منظم وبه فواصل 14 روز یکبار انجام شود و جوانه ها و پا جوشهایی که از زیر محل پیوندک و بر روی پایه ایجاد می شوند قطع گردد.


منبع: بانک مقالات کشاورزی باغبانی