لطفا از تمام مطالب دیدن فرمایید.
به بهانه زادروز سیامک انصاری
سیامک انصاری که جلوه‌هایی از بازی کمیک را در نقش رزروشن مجموعه «هتل» نشان داده بود با قالب‌شکنی از شمایل هنری خود که بیشتر در آثار زنده‌یاد ملاقلی‌پور جلوه داشت، به یک نمونه اجرایی و نقش‌آفرینی بکر در مجموعه شاخص «پاورچین» رسید و مسیر هنری خود را در ژانر کمدی تداوم بخشید.
شناسه‌مندی نقش و چارچوب داشتن کاراکتر بی‌شک فرصتی طلایی برای بازیگرانی است که بسترهای بروز و شکوفایی خلاقیت‌هایشان کمتر در اختیار آنها قرار گرفته است و از این‌رو تبلور ستاره‌گون سیامک انصاری در آثار مهران مدیری در این مکانیسم قابلیت تحلیل می‌یابد که ظرایف درونی و خلاقیت‌های کمتر جلوه‌گر شده این هنرمند در فضای کمدی‌های قاعده‌مند و منطبق بر نظم ساختاری مدیری، بارور گشته و به نوعی از پوسته کلیشه‌های نقش‌آفرینی در الگوی روایی درام رهایی یافته و به بازی شاخص در کمدی نمادگرا می‌رسد.
به واقع سیامک انصاری که جلوه‌هایی از بازی کمیک را در نقش رزروشن مجموعه «هتل» نشان داده بود با قالب‌شکنی از شمایل هنری خود که بیشتر در آثار زنده‌یاد ملاقلی‌پور جلوه داشت، به یک نمونه اجرایی و نقش‌آفرینی بکر در مجموعه شاخص «پاورچین» رسید و مسیر هنری خود را در ژانر کمدی تداوم بخشید.
نقش سپهر مهتابی در این مجموعه به عنوان تک پسر خانواده مهتابی از زمانی وارد فرآیند داستان می‌شود که حضور پدر و مادر در بستر کمدی، نقشی در پیشبرد روایت ندارد و از این‌رو سپهر جهانگرد که تا آن زمان و در حاشیه گفتار بازیگران به عنوان فردی غیرقابل پیش‌بینی مطرح می‌شد، به قالب مجموعه اضافه و با بذله‌گویی‌ها و رفتار خارج از قاعده و به نوعی همگام‌سازی گفتار و رفتار با صفت تغییر لحظه‌ای و ناگهانی، پارتنری موفق با زوج رضویان و مدیری ایجاد کرد. صحنه‌های جدل کلامی وی با شادی و اطلاق عنوان کودک به خواهر فرهاد نیز از دیگر وجوه خلاقانه کمدی در بیان بود که انصاری به درستی از آن بهره برد.
رک گویی به عنوان شاخص دیگری از رفتار سپهر آن زمانی شکل حقیقی خود را بروز میداد که رئیس فرهاد نظر او را در خصوص لطیفه‌هایش می‌پرسید و سرخوشی کودکانه‌ای که در لحظه لحظه اجرایش به عنوان اصلی ویژه در نظر گرفته بود، زمانی که جای خود را به جدیت در نگاه و بیان میداد، بار کمدی صحنه را در فرآیندی صعودی به چرخش درمی‌آورد.
انصاری در اوج «شب‌های برره» نیز حضوری قدرتمندانه را در قالب کاراکتر کیانوش استقرارزاده تجربه نمود و نگاه‌های از سر استیصال وی به دوربین در آن مقاطع روایی که برره‌ای‌ها کارها و اقدامات نامتعارفی به انجام می‌رساندند به عنوان یک شیوه و حربه اصلی در اجرای این نقش به کار گرفته شد.
کاراکتر انصاری در مجموعه قهوه تلخ بسیار نسبت به بازتاب وقایع تاریخی حساس بوده و اعتقاد دارد که تاریخ بخشی از جوهره تمدن ملی است و حتی این احساس مسئولیت را در سکانس‌هایی چون شرکت در مسابقه یا ایراد گرفتن به برنامه تاریخی رادیو از طریق اعتراض و پیگیری تلفنی به انجام می‌رساند.
به واقع رسالت اجتماعی کیانوش استقرارزاده در ایجاد تحول فکری و عملی در مناسبات مردم برره، جای خود را به تعهدی تاریخی برای تغییر مسیر حرکتی تاریخ ایران از آنچه در حقیقت به ثبت رسیده، می‌دهد و وجوه هنرنمایی انصاری در این نقش چنان جذاب است که حتی نگاه‌های مکرر وی به دوربین نیز از حلاوت و شیرینی‌های ملموس این کاراکتر نمی‌کاهد و به واقع رفتارهای طبیعی و نرمال مستشار که شمایلی جدی به وی بخشیده، در مواجهه با حرکات غیرعادی درباریان، کمدی موقعیتی ناب خلق می‌کند.
در حقیقت اجرای راحت، طبیعی و دیدنی انصاری در نقش‌های سپهر مهتابی (پاورچین)، محمود جمالی (جایزه بزرگ)، کیانوش استقرارزاده (شب‌های برره)، کامران مظفرزرگنده (باغ مظفر)، دکتر طبیبیان (مرد هزار چهره)، سیامک انصاری (مرد دو هزار چهره) و نیما زندکریمی (قهوه تلخ) نقشی ویژه را در محبوبیت عمومی آثار مدیری داشته است.
منبع: فیلم نیوز
به واقع سیامک انصاری که جلوه‌هایی از بازی کمیک را در نقش رزروشن مجموعه «هتل» نشان داده بود با قالب‌شکنی از شمایل هنری خود که بیشتر در آثار زنده‌یاد ملاقلی‌پور جلوه داشت، به یک نمونه اجرایی و نقش‌آفرینی بکر در مجموعه شاخص «پاورچین» رسید و مسیر هنری خود را در ژانر کمدی تداوم بخشید.
نقش سپهر مهتابی در این مجموعه به عنوان تک پسر خانواده مهتابی از زمانی وارد فرآیند داستان می‌شود که حضور پدر و مادر در بستر کمدی، نقشی در پیشبرد روایت ندارد و از این‌رو سپهر جهانگرد که تا آن زمان و در حاشیه گفتار بازیگران به عنوان فردی غیرقابل پیش‌بینی مطرح می‌شد، به قالب مجموعه اضافه و با بذله‌گویی‌ها و رفتار خارج از قاعده و به نوعی همگام‌سازی گفتار و رفتار با صفت تغییر لحظه‌ای و ناگهانی، پارتنری موفق با زوج رضویان و مدیری ایجاد کرد. صحنه‌های جدل کلامی وی با شادی و اطلاق عنوان کودک به خواهر فرهاد نیز از دیگر وجوه خلاقانه کمدی در بیان بود که انصاری به درستی از آن بهره برد.
رک گویی به عنوان شاخص دیگری از رفتار سپهر آن زمانی شکل حقیقی خود را بروز میداد که رئیس فرهاد نظر او را در خصوص لطیفه‌هایش می‌پرسید و سرخوشی کودکانه‌ای که در لحظه لحظه اجرایش به عنوان اصلی ویژه در نظر گرفته بود، زمانی که جای خود را به جدیت در نگاه و بیان میداد، بار کمدی صحنه را در فرآیندی صعودی به چرخش درمی‌آورد.
انصاری در اوج «شب‌های برره» نیز حضوری قدرتمندانه را در قالب کاراکتر کیانوش استقرارزاده تجربه نمود و نگاه‌های از سر استیصال وی به دوربین در آن مقاطع روایی که برره‌ای‌ها کارها و اقدامات نامتعارفی به انجام می‌رساندند به عنوان یک شیوه و حربه اصلی در اجرای این نقش به کار گرفته شد.
کاراکتر انصاری در مجموعه قهوه تلخ بسیار نسبت به بازتاب وقایع تاریخی حساس بوده و اعتقاد دارد که تاریخ بخشی از جوهره تمدن ملی است و حتی این احساس مسئولیت را در سکانس‌هایی چون شرکت در مسابقه یا ایراد گرفتن به برنامه تاریخی رادیو از طریق اعتراض و پیگیری تلفنی به انجام می‌رساند.
به واقع رسالت اجتماعی کیانوش استقرارزاده در ایجاد تحول فکری و عملی در مناسبات مردم برره، جای خود را به تعهدی تاریخی برای تغییر مسیر حرکتی تاریخ ایران از آنچه در حقیقت به ثبت رسیده، می‌دهد و وجوه هنرنمایی انصاری در این نقش چنان جذاب است که حتی نگاه‌های مکرر وی به دوربین نیز از حلاوت و شیرینی‌های ملموس این کاراکتر نمی‌کاهد و به واقع رفتارهای طبیعی و نرمال مستشار که شمایلی جدی به وی بخشیده، در مواجهه با حرکات غیرعادی درباریان، کمدی موقعیتی ناب خلق می‌کند.
در حقیقت اجرای راحت، طبیعی و دیدنی انصاری در نقش‌های سپهر مهتابی (پاورچین)، محمود جمالی (جایزه بزرگ)، کیانوش استقرارزاده (شب‌های برره)، کامران مظفرزرگنده (باغ مظفر)، دکتر طبیبیان (مرد هزار چهره)، سیامک انصاری (مرد دو هزار چهره) و نیما زندکریمی (قهوه تلخ) نقشی ویژه را در محبوبیت عمومی آثار مدیری داشته است.
منبع: فیلم نیوز
تاریخ : چهارشنبه 90/5/19 | 4:0 عصر | نویسنده : سیدسعیدبهروزجزین | نظرات ()
لطفا از دیگر مطالب نیز دیدن فرمایید