@@@وطنم جزین@@@

پیش من خاطره ای از تو بجا مانده هنوز

از تو در آینه ی خانه صدا مانده هنوز

چه کنم بعد تو انگار ... تنِ سوخته ام

نیمه جان در وسط جنگ رها مانده هنوز

رفتی و سینه ی من بعد تو گورستان است

می تپد بی تو چرا این دل وا مانده هنوز ؟

زیر بارانم و حالا به تو می اندیشم

ردِّ پای تو در این آب و هوا مانده هنوز

تا تو رفتی همه رفتند از این خانه ولی

دلخوشم با من غم دیده خدا مانده هنوز

شستم از ذهن اتاقم غمِ جانکاهِ تو را 

مانده ام عطر تو در خانه چرا مانده هنوز ؟

آنقَدَر وسوسه دارم بنویسم که نگو...
تو کجایی پدرم...؟!
آنقَدَر حسرت دیدار تو دارم که نگو...
بسکه دلتنگ تو ام ،از سر شب تا حالا...
آنقَدَر بوسه به تصویر تو دادم که نگو...
جانِ من حرف بزن!
امر بفرما پدرم.
آنقَدَر گوش به فرمان تو هستم که نگو...
کوچه پس کوچه ی این شهر پر از تنهاییست
آنقَدَر بی تو در این شهر غریبم که نگو...
پدر ای یاد تو آرامش من...!
امشب از کوچه ی دلتنگیِ من میگُذری؟!
جانِ من زود بیا
بغلم کن پدرم...!
آنقَدَر حسرت آغوش تو دارم که نگو...
به خدا دلتنگم!
رو به رویم بِنِشینی کافیست
همه دنیا به کنار...
گرچه از دور ولی، من تو را میبوسم
آنقَدر خاک کف پای تو هستم که نگو. ..
یادت گرامی ، روحت شاد
یاد همه پدران مهربان بخوانید

به یاد پدر مهربونم

من آن شمعم که شبها در شبستان تو می سوزم................ به ظاهر شاد و در باطن ز هجران تو می سوزم
مشیت الهی بر این قرار گرفت، مرحوم مغفور پدرعزیزم از پیشم و از این مرز و بوم به دیار باقی بشتابد.بی شک غم از دست دادن عزیزان و نزدیکان همیشه سخت و طاقت فرسا ست ، لیکن ابراز همدردی و تسلیت و حضور گرم و صمیمانه دوستان ،آشنایان و بستگان باعث تسلی دل غمدیدگان می شود . بدین وسیله وظیفه خود میدانیم به حکم ادب و قدردانی ازهمه دوستان عزیزی که بذل محبت فرموده ،با درج نظر و پیام تسلیت و یا با ارسال متن درقالب توصیف نامه بنده را مورد عنایت قرار داده، همدردی خود را اعلام کردند و موجبات شادی روح عزیز از دست رفته و تسلی خاطر اینجانب را فراهم نمودند، صمیمانه قدردانی و تشکر نمایم. ضمن آرزوی سلامتی و سعادت برای همه عزیزان.،شادکامی همگان را از درگاه حضرت احدیت خواهانم. باشد به شادی، محبت های شما بزرگواران را پاسخگو باشم.(بااحترام خاص سیدسعیدبهروز)

ایکه رفتی بی خبربی بازگشت
بی تو  پایان  دلم  آغاز  گشت
باد  آمد  برد  آواز  ترا
چید لبخند پر از مهر ترا
سوز پاییزی به لبهایت نشست
ساقه سبز صدایت را شکست
تیرگی آمد نگاهت را ربود
ای نگاه مهربان رفتی چه زود
زود بود این پر زدن پر پر شدن
زود بود این قصه را آخر شدن
ایکه خفتی در میان اشک و بوس
تا همیشه روی دستان فسوس
رفتی و این گوشه جایت خالی است
جای آهنگ صدایت خالی است
تا نگاهت شعر رفتن را سرود
اشک غم خواب از نگاه ما ربود
رفتی و من گریه کردم بی امان
دور از آن لبخند های مهربان
دل حریف درد هجران تو نیست
هیچ دردی مثل فقدان تو نیست
قلب پاکت بی طپش در سینه شد
وه چه خاکی بر سر آئینه شد
حیف از آن دل حیف از آن احساس پاک
حیف از آن عشقی که نهان شد زیر خاک
حیف از آن لحن پر ازسوز و نوا
حیف  از لب های  خاموش  بابا