@@@وطنم جزین@@@

موضوع ادغام وزارتخانه‌ها که در ماده 53 قانون برنامه پنجم توسعه کشور پیش‌بینی شده، تا‌کنون وقت و انرژی زیادی از مجلس و دولت گرفته است؛ با این حال هر دو طرف ماجرا متهم به شتابزدگی و اتخاذ تصمیمات غیرکارشناسی هستند.

از سویی دولت با وجود اینکه برای تعیین تکلیف وزارتخانه‌های مدغم 2سال فرصت در اختیار داشت، در عرض مدت کوتاهی اقدام به ادغام 8 وزارتخانه کلیدی کرد و از سوی دیگر مجلس که مدعی بود ادغام‌های صورت‌گرفته شتابزده و غیرکارشناسی است، در عمل در یک اقدام غیرکارشناسانه یکروزه وزارت ارتباطات را با وزارتخانه‌های راه و مسکن پیوند زد تا گواهی باشد بر ادامه اشتباهات دولت در خانه ملت. در این خصوص گفت‌وگویی انجام داده‌ایم با علی مطهری، نماینده مردم تهران، ری و شمیرانات در مجلس شورای اسلامی.

چرا مجلس با وجود اینکه روز یکشنبه فوریت لایحه ادغام وزارتخانه‌های راه و مسکن را رد کرده بود، بلافاصله روز چهارشنبه آن را مجددا بررسی و تصویب کرد؟!

این درواقع تخلف از آیین‌نامه داخلی مجلس بود که هیأت رئیسه مرتکب آن شد و چند نفر از نمایندگان هم تذکر دادند اما پذیرفته نشد و موضوع ادغام را با توصیه رهبری درخصوص تسریع در تعیین تکلیف لایحه ادغام پیوند زدند و نمایندگان را در مقابل نظر رهبری قرار دادند. من خودم با این کار موافق نبودم؛ به‌نظرم بهتر بود که این کار سیر قانونی خودش را طی می‌کرد و البته با نظر رهبری مبنی بر سرعت در تصویب نیز منافاتی نداشت. به‌طور کلی معتقدم مجلس باید کمیته‌ای تشکیل می‌داد برای بررسی همه این ادغام‌ها و کل وزارتخانه‌ها و سازمان‌های وابسته به دولت که براساس یک طرح کلی در راستای اجرای ماده 53 قانون برنامه پنجم توسعه به‌صورت یکجا و یکپارچه مورد بررسی قرار می‌گرفت. البته صحبت این کمیته در مجلس مطرح بود و شاید تشکیل شده باشد.


بله. ببینید الان برخی سازمان‌ها هستند که با توجه به موضوع فعالیتشان بهتر است در یک وزارتخانه ادغام شوند یا بخشی از یک وزارتخانه می‌تواند در یک وزارتخانه دیگر یا با یک سازمان ادغام شود. این موضوع به‌عنوان یک کار تخصصی نیازمند یک کار کارشناسی قوی است که درصورت وقوع می‌تواند اتفاق بزرگی در مدیریت کشور محسوب شود. متأسفانه دولت در اینجا عجله کرد وگفت که ما این 8 وزارتخانه را در هم ادغام کردیم و وزیر نیز مشخص شده و مجلس فقط باید شرح وظایف را تصویب کند. در حالی که این خلاف قانون بود و نظر شورای نگهبان هم این نبود. هم تفسیر خود مجلس از ماده 53 قانون برنامه پنجم و هم تفسیر شورای نگهبان از اصل 133 این بود که دولت باید پیشنهاد خودش را درخصوص ادغام به مجلس ارائه کند و مجلس هم در آرامش لایحه دولت را بررسی و تصویب کند. در این مدت هم وزارتخانه‌ها باید به کارشان ادامه دهند نه اینکه برخی وزرا عزل و وزارتخانه‌ها در کار خودشان متزلزل شوند.

    مجلس از زمان معرفی گزینه‌های مطرح برای ادغام، اعتراضات زیادی به عدم‌کارشناسی بودن ادغام‌ها و شتابزدگی دولت داشت اما در عمل، هم خیلی شتابزده و در عرض یک روز وزارت ارتباطات را به وزارتخانه‌های راه و مسکن اضافه کرد و هم بنا به اظهارات بسیاری از نمایندگان، این ادغام کارشناسی شده نبود و مجلس خواستار رد مصوبه‌خود از سوی شورای نگهبان شد. این شتابزدگی در دولت و مجلس از کجا ناشی می‌شود؟

به‌نظرم همان اشتباهی را که دولت مرتکب شد، مجلس تکرار کرد در حالی که نیازی به این عجله نبود. به هر حال این را منتسب کردند به توصیه رهبری مبنی بر تسریع در تعیین تکلیف 2 وزارتخانه راه و مسکن، در حالی که از نظر من دخالت دادن رهبری در این موضوعات به هیچ وجه صحیح نیست. کار غیرکارشناسی صورت گرفت. اولا سپردن این کار، تنها به کمیسیون اجتماعی غیرکارشناسی بود و حتما باید کمیسیون‌های تخصصی دیگر مانند عمران و صنایع در این کار دخالت می‌داشتند؛ ضمن اینکه ادغام‌ها اساسا باید در همان کمیسیون ویژه‌ای که صحبتش بود و ظاهرا در مجلس تشکیل شده بررسی می‌شد. به هر حال یک عجله بی‌موردی انجام شد که من فکر می‌کنم یک عده می‌خواهند مراتب ولایت‌پذیری خودشان را اثبات کنند در حالی که این کارها باعث می‌شود اقدامات نسنجیده و کارشناسی‌نشده‌ای صورت بگیرد.

    سر موضوع ادغام‌ها دولت با اخطار‌ها و شکایات متعدد مجلس مواجه شده و کلی وقت و انرژی مجلس و دولت گرفته شد. آیا این همه هزینه برای ادغام وزارتخانه‌ها قابل توجیه است؟

عرض کردم که از ابتدا اشتباه عمل شد. دولت نباید خلاف قانون عمل می‌کرد. وقتی خلاف قانون عمل می‌شود طبیعتا مجلس هم واکنش نشان می‌دهد. در واقع مقصر اصلی شروع‌کننده است و شروع‌کننده هم در اینجا دولت بوده؛ منتها عجله بعدی مجلس هم کار اشتباهی بود.

    بحث‌هایی درخصوص ارتباط ادغام‌ها با منافع جریان انحرافی در میان اهالی سیاست مطرح است. نظر شما در این خصوص چیست؟

اینها احتمالاتی است که مطرح است. حتی وزرایی که عزل شده‌اند، گفته می‌شود به‌دلیل اختلافاتی است که با رئیس دفتر رئیس‌جمهور داشتند. اما اینها چون در حد احتمال است و هنوز به یقین نرسیده‌ایم بهتر است در موردش اظهار نظر نکنیم.

    برگردیم به بحث ادغام‌ها. مجلس قبلا هم در تنظیم ماده 53 قانون برنامه پنجم و تشکیل وزارت ورزش و جوانان اشتباهاتی به لحاظ نگارشی داشته که دولت ازآنها به نفع برداشت‌های خود بهره برداری کرده. این مشکل از کجا ناشی می‌شود ؟

مقداری از این اشکالات از کم‌توجهی مجلس ناشی می‌شود و اینکه قوانین به شکلی نوشته می‌شود که به قول معروف گرد باشد و دولت بتواند از آنها برداشت‌های متفاوتی داشته باشد و دست دولت را باز بگذارد . در همین ماده 53 قانون برنامه پنجم توسعه کشور، مجلس باید تصریح می‌کرد که دولت موظف است لایحه ادغام را به مجلس تقدیم کند و متن فعلی به‌گونه‌ای است که واقعا دولت می‌توانسته به‌گونه‌ای برداشت کند که گویی مجلس اختیار ادغام را برعهده دولت گذاشته است. در حالی که با توجه به اصول قانون اساسی و ذیل همین ماده 53 مشخص است که مقصود مجلس چیز دیگری بوده است. من در زمان تصویب ماده 53 قانون برنامه پنجم اخطار قانون اساسی دادم که این ماده با اصل 85 قانون اساسی منطبق نیست. چون ادغام 2 وزارتخانه و اینکه کدام وزارتخانه با کدام وزارتخانه ادغام شود، خودش نوعی قانونگذاری است و اصل 85 قانون اساسی می‌گوید مجلس نمی‌تواند قانونگذاری را بر عهده نهاد دیگری بگذارد. این بحث‌ها شد ولی رئیس وقت جلسه این اخطار ما را نپذیرفت.

من همان موقع حدس می‌زدم که این ماده مشکلاتی را برای کشور ایجاد خواهد کرد. متأسفانه کم‌توجهی‌هایی وجود دارد که این سوءبرداشت‌ها صورت می‌گیرد. البته اگر قرار بر حسن تفاهم باشد و دولت و مجلس بخواهند با هم تفاهم داشته باشند، این اشکالات به‌وجود نمی‌آید و اگر سهوی از جانب مجلس صورت گرفت دولت می‌تواند آن را ترمیم کند یا حداقل سوءاستفاده نکند ولی چون ظاهرا قرار بر حسن تفاهم نیست بلکه بر لجاجت و مقابله به مثل است، خودبه‌خود به این مشکلات بر می‌خوریم.

    آقای احمدی‌نژاد تا‌کنون 2 اخطار از مجلس گرفته‌اند و طبق آیین‌نامه داخلی مجلس درصورت دریافت اخطار سوم باید استیضاح شوند. چقدر احتمال می‌دهید این روند ادامه پیدا کند ؟

بالاخره نمایندگان هم به شرایط کشور توجه دارند و الان سؤال از رئیس‌جمهور هم مطرح است. ما فعلا قصد داریم سؤال را پیگیری کنیم. استیضاح در مرحله بعدی قرار دارد؛ چرا که سؤال راهکار ملایم‌تری است و به عقیده من شاید لازم‌تر و مفید‌تر از استیضاح باشد و می‌تواند موجب نزدیک شدن دولت و مجلس و رفع سوء‌تفاهمات باشد.

قانونمداری احمدی‌نژاد به شوخی نزدیک‌تر است

آقای احمدی‌نژاد در نشست خبری اخیرشان هم نشان دادند که یک دولت قانون‌شکن و قانون گریز هستند، چون گفتند که ما برداشت خودمان از قانون را اجرا می‌کنیم. ایشان در جای دیگر و در دوره مجلس هفتم هم گفته بودند که قانون بد را باید ریخت در سطل آشغال! درصورتی که به هر حال قانون باید اجرا شود یا با ارائه لایحه تغییر کند. ایشان معتقد است که باید برداشت خودش از قانون را اجرا کند در حالی که اگر در جایی اختلاف برداشتی نسبت به قانون وجود داشته باشد اگر اصل قانون اساسی باشد باید به تفسیر شورای نگهبان رجوع شود و درخصوص قانون عادی هم باید به تفسیر مجلس رجوع شود. همچنین اظهارنظر درباره تطبیق مصوبات دولت با قوانین عادی هم به‌عهده رئیس مجلس است.

در واقع قانون، راه و تکلیف همه را مشخص کرده و همین حرفی که ایشان می‌گویند «ما برداشت خودمان از قانون را اجرا می‌کنیم نه برداشت دیگران را»، خودش یک نوع قانون شکنی است. به‌علاوه قانون شکنی‌های آشکاری که دولت و خود ایشان داشته‌اند و به‌عنوان مثال آشکارا درباره قانون تسهیلات ارزی مترو گفتند که «قانون را اجرا نمی‌کنم» بر همه روشن است. در واقع این حرف ایشان که «این دولت قانونمدارترین دولت‌ها بعد از انقلاب است» به شوخی نزدیک‌تر است. این دولت یک دولت واقعا قانون‌گریز است و مجلس باید جلوی این قضیه بایستد و تا‌کنون هم کوتاهی کرده و ان‌شاءالله در آینده ما این دولت را در مسیر قانون قرار خواهیم داد.

منبع: تابناک
 باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir

روزنامه انگلیسی «دیلی میل» نوشت تونی بلر گفت: خواندن کتاب مقدس مسلمانان باعث می شود که از امور دین به دلیل اهمیت این بعد در دنیای جهانی شده آگاه شوم به همین دلیل برای شناخت برخی از امور که در جهان اتفاق می افتد، روزانه قرآن می خوانم.

خواندن قرآن در وهله اول در جهت موفقیت در کارم به عنوان نماینده کمیته چهارجانبه صلح در خاورمیانه بسیار مفید است.

بلر سخنان خود را چنین پایان داد که ممارست در این کار از اعتقاد قلبی او در ضرروت غنی سازی زندگی از طریق شناخت بیشتر اعتقادات دیگران و فراگیری بیشتر دین آن ها علی رغم وجود اختلافات منبعث می شود.

لازم به ذکر است انگلیسی ها در طول تاریخ نشان داده اند که بیشترین شناخت را نسبت به مسلمانان و بویژه منطقه استراتژیک خاورمیانه داشته اند.

منبع: خبرگزاری برنا
 باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir

فارس:در هشت سال دفاع مقدس از هر قشر و گروهی، هر کسی با هر عقیده‌ای که داشت برای دفاع از آرمان‌هایش پا به میدان رزم گذاشت و از هستی خود گذشت. بهانه‌ها برای حضور در جهاد راه خدا در دل هر کس متفاوت بود. یکی به خاطر اسلام، یکی به خاطر ایران و عده‌ای هم به خاطر همه این آرمان‌ها از جان خویش گذشتند.

از جمله شهدایی که برای استقلال این مردم خون دادند اقلیت‌های مذهبی مانند مسیحی، کلیمی و زرتشتی بودند. خاطره‌ای که خواهید خواند مربوط می‌شود به رزمنده‌ای است که دینش زرتشتی بود و این سعادت را پیدا کرد که در جبهه حضور پیدا کرده و به خیل شهدا بپیوندد:

از نماز نخواندنش، آن هم در اول وقت که همه بچه‌ها به امامت روحانى گروهان مشغول اداى آن بودند باید حدس مى‌زدم که مسلمان نیست، ولى هیچ وقت چنین برداشتى به ذهنم خطور نکرد. مخصوصا این که سه روز پیش هنگام خواندن زیارت عاشورا دیده بودم که او نیز پشت خاکریز و کمى دورتر از بچه‌ها، زنگار دل به آب دیده شستشو مى‌کرد.

بعد از نماز به طرف او رفتم و سلام دادم. احوالپرسى گرمی کردیم و با هم روى چمن‌هاى بهارى که از شدت گرما خیلى زود پاییزى شده بودند نشستیم .

حس کنجکاوى وادارم مى‌کرد تا بپرسم چرا نماز نمی‌خوانى؟! اما نجابتى که در سیمایش مى‌دیدم‌، این اجازه را به من نمی‌داد. پرسیدم:

چند وقت است که در جبهه‌اى‌؟

- دو ماه مى‌شود.

از کجا اعزام شدى‌؟

- یزد.

مى‌توانم بپرسم افتخار همکلامى با چه کسى را دارم‌؟

-کوچیک شما اسفندیار.

اسم قشنگى است، به چه معنى است؟

-اسفندیار یک اسم اصیل ایرانى است. از دو قسمت «اسفند» و «داد» تشکیل شده است . در ایران باستان «اسپنت تات» بود که بر اساس قاعده ابدال حرف «پ» به «ف» و «ت» به «د» تبدیل به اسفندیار شده، یعنی داده مقدس.

وقتى دیدم این گونه سلیس و روان حرف مى‌زند، من نیز از سدى که حیا برایم ساخته بود، گذشتم و خیلى رک و پوست کنده پرسیدم: چرا نماز نمى‌خوانى؟

- نماز؟ نماز چیز خوبى است. گفت و گوى خدا با انسان است. کى گفته که من نماز نمى‌خوانم؟

خودم دیدم که نخواندى.

خنده ملیحى کرد و گفت: یکبار که دلیل نمى‌شود.

ولى بچه‌ها مى‌گفتند همیشه موقع نماز خواندن به بهانه‌هاى مختلف از آنها دور مى‌شوى.

-راست می‌گویند. ولى دلم همیشه با بچه‌هاست .

چگونه؟

- از طریق عشق به وطن. در احادیث اسلامى خواندم که «حب الوطن من الایمان» من به وطنم عشق می‌ورزم و مطمئنم همین ایمان، نقطه اتصال محکم من و بچه‌هاست.

صحبت‌هاى ما گل انداخته بود که مهرداد، امدادگر گروهان صدایم کرد که براى گرفتن دارو به بهدارى برویم. از اسفندیار خداحافظى کردم و او نیز در حالى که دستانم را محکم می‌فشرد گفت: «بدرود».

در طول مسیر آنقدر به حرفهایش فکر می‌کردم که دو بار نزدیک بود فرمان آمبولانس از دستم خارج شود و با «چیکار می‌کنی» مهرداد به خود مى‌آمدم.

در برگشت به مقر از سکوت آنجا فهمیدم که نیروها رفته‌اند.پرس و جو کردم و گفتند گروهان آنها براى تحویل خط قلاویزان به سوى مهران رفته است. از مسئول تعاون پرسیدم:

این گروهان از کجا آمده بود؟

- تهران

ولى او به من می‌گفت از یزد آمده‌ام.

-کى؟

یکی از بسیجى‌ها.

- نه، اینها همه از تهران آمده‌اند. نشانى‌اش چى بود؟

-مى‌گفت اسمم اسفندیار است.

مسئول تعاون فورا لیست اسامى گروهان را گشود و دنبال اسم اسفندیار گفت:

- راست گفته، ساکن یزد است. اما چون دانشجوى دانشگاه تهران بوده، از تهران اعزام شده ...

دانشجو؟

-بله‌.

چه رشته‌اى؟

-چه مى‌دانم.

حالا مسأله براى من پیچیده تر شده بود. به کسى نمى‌گفتم، اما با خودم کلنجار مى‌رفتم که چرا دانشجوى بسیجى نماز نمى‌خواند؟! این فکر همیشه با من بود و هر وقت محلى را که من و او نشسته بودیم مى‌دیدم، به یادش مى‌افتادم.

مدت‌ها گذشت تا این که یک روز صبح ساعت 5 با بى‌سیم اعلام کردند که فورا آمبولانس بفرستید.

با مهرداد به سوى خط رفتیم، تا جایى که مى‌توانستیم با آمبولانس رفتیم و وقتى دیدیم دیگر نمى‌توانیم، گوشه‌اى پارک کردیم.

من برانکارد را و مهرداد جعبه کمک‌هاى اولیه را گرفتیم و به راه افتادیم. به بالاى قله رسیدیم و فرمانده گروهان با دیدن ما در حالى که نفس نفس مى‌زد، گفت: عجله کنید.

چى شده‌؟

-خمپاره دقیقا خورد روى سنگر و سه نفر شدیدا مجروح شدند.

به سوى سنگر رفتیم و دیدیم بچه‌ها آخرین نفر را از زیر آوار بیرون مى‌کشند. کمى نزدیکتر شدیم، دو بسیجى را دیدیم که تمام صورتشان غرق خون بود.

مهرداد بالاى سرشان دو زانو نشست که نبضشان را بگیرد و هر بار با «انا لله و انا الیه راجعون» گفتنش مى‌فهمیدم که شهید شده‌اند.

سومى نیز شهید شده بود. مسئول تعاون گروهان آمد تا نام و نشانى آنها را از روى پلاکى که بر گردن داشتند شناسایى و بنویسد.

با دیدن نام اسفندیار خشکم زد.

جلوتر رفتم و خواندم: «اسفندیار کى‌نژاد، دانشجوى سال سوم پزشکى، ساکن یزد، دین زرتشتی...»

چفیه را که مهرداد روى او انداخته بود از صورتش کنار زدم و احساس کردم با همان خنده ملیح که به من گفته بود: «یکبار که دلیل نمى‌شود» جان داد.

وقتى او را در کنار دو بسیجى دیگر دیدم به یاد آن حرفش افتادم که مى‌گفت: «به وطنم عشق مى‌ورزم و مطمئنم همین ایمان‌، نقطه‌ى اتصال من و بچه‌هاست».

آرى این چنین بود. کنار سرش نشستم و به رسم مسلمانان برایش فاتحه خواندم و در حالی که چفیه را روی صورتش می‌کشیدم، گفتم: «داده مقدس! در راه مقدسی هم رفتی، بدرود».

آشنایی با علوم غریبه و موجوداتی به غیر از انسان که از آنها به عنوان "جن" یاد میشود جزئی از کنجکاوی‌های هر انسانی محسوب می‌شود که دوست دارد تا بیشتر درباره آن بداند اما متأسفانه برخی در این میان به دنبال سوء استفاده از این علوم برای مقاصد فاسد و خودخواهانه خود می‌باشند. به همین جهت تعداد معدودی از انسانها هستند که ادعا می‌کنند که با این موجودات در ارتباط هستند و می‌توانند آنها را برای انجام کارهای خود استفاده نمایند. اما باید دانست که این اسلام اینگونه ارتباطات و علوم را که موجب فساد در جامعه اسلامی می‌شود را رد و اجازه چنین اعمالی را به عاملان آن نمی‌دهد. در همین رابطه خبرنگار خبرگزاری برنا حکم فقهی این مسأله را از حضرت آیت الله مکارم شیرازی پرسیده است که سؤال و پاسخ آن را در زیر می توانید ببینید.