فرودگاه بارا، در منطقه‌ی Hebridesدر نزدیکی ساحل غربی اسکاتلند. بله، درست حدس زده‌اید، باند فرود همان ساحل دریاست که برای پرواز و فرود آن هم تنها برای پروازهایی که در روز صورت می‌گیرد، استفاده می‌شود.

فرودگاه بین‌المللی Chubu Centrair شهر توکونامه ژاپن در دل آب دریا واقع شده است.

نزدیک شدن به فرودگاه Congonhas در سائو پائولوی برزیل برای هر خلبانی پرچالش و دشوار است.

یکی دیگر از باندهای فرود ساحلی مربوط به فرودگاه دولتیCopalis در ایالت واشنگتن در ساحل غربی ایالات متحده است. این باند بین دلتای رودخانه‌ی Copalis و حصار صخره‌ای قرار گرفته است.

باند فرود کوهستانی در فرودگاه Courchevel فرانسه تنها 545 متر درازا دارد! طول کم، شیب 18.5 درجه‌ی و پرتگاهی که در پایان باند فرود قرار گرفته دهشتناکی آن را تمام و کمال می‌کند.

فرودگاه Gibraltar یکی از جالب‌ترین موارد این فهرست است که در دل شهر قرار گرفته است. از این گذشته درازای این باند تنها 1800 متر است که در نوع خود بسیار کوتاه است. این باند با خیابان اصلی وینستون چرچیل که یکی از شلوغ‌ترین معابر شهری است تقاطع هم سطح دارد! به همین خاطر هر بار که هواپیمایی فرود می‌آید یا پرواز می‌کند، این خیابان بسته می‌شود.

در جزیره سنت‌ بارتلمی دریای کارائیب یکی از عجیب و غریب‌ترین باندهای فرود دنیا قرار دارد که با سربالایی شروع شده و به ساحل دریا ختم می‌شود.

فرودگاه بین‌المللی کای تاک (Kai Tak) به خاطر سطح پایین پرواز هواپیماها بر فراز شهر هنگ‌کنگ، هفتاد و سه سالی مسافران و خدمه پرواز را به حد مرگ ترساند تا اینکه بالاخره در سال 1998 بسته شد.

فرودگاه بین‌المللی کانسای (Kansai) در اوزاکای ژاپن در دل آب شناور است و هر زمان که خلبانی هواپیمای خود را در این باند به زمین می‌نشاند، گویی که بر روی آب فرود می‌آید!

در بین صخره و پرتگاه جزیره‌ای که متعلق به کشور پرتغال‌ است و در اقیانوس اطلس قرار دارد، یکی دیگر از باندهای فرود ترسناک دنیا در فرودگاه مادریا (Madeira) قرار دارد.

در کشور لسوتو در قاره‌ی سیاه افریقا، فرودگاه Matekane قرار گرفته که باند فرود آن تنها 400 متر درازا داشته و بعد از آن چیزی جز یک پرتگاه مرگبار نیست!

فرودگاه Narsarsuaq در گرینلند آنچنان شرایط آب و هوایی بسیار سخت و بادهای مهار ناشدنی دارد که بسیاری از خلبانان توان رام کردن پرنده‌ی خود را ندارند. این فرودگاه سردسیری که در میانه‌ی آبدره‌های گرینلند واقع شده تنها در نور روز قادر به ارائه خدمات پروازی است.

فرودگاه بین‌المللی پارو (Paro) در کشور بوتان در ارتفاع 2236 متری از سطح دریا قرار دارد که دورتادورش را قله‌های بیش از 5000 متر هیمالیا فراگرفته‌اند. جالب اینکه این فرودگاه در شب یا هوای مه آلود قادر به ارائه خدمات نیست.

باند فرود برفی و یخ‌زده‌ی پگاگوس (Pegasus) در دورافتاده‌ترین نقطه‌ی جنوبی زمین واقع شده است. جالب اینکه این فرودگاه در تمام طول سال باز است و هواپیماهای متعددی محموله و محققان بسیاری را به این نقطه‌ از زمین انتقال می‌دهند.

تراکم بالای جمعیت، باند فرود تنگ، آتشفشان‌های فعال و آب و هوای مه آلود فرودگاه کوئیتو (Quito) اکوادور که در ارتفاع بالایی از سطح زمین قرار داده را یکی از ترسناک‌ترین فرودگاه‌های جهان کرده است. این باند که مهم‌ترین فرودگاه کشور اکوادور به شمار می‌رود قرار است به زودی به بیست کیلومتری شمال شهر منتقل شود.

فرودگاه اسوالبارد (Svalbard) نروژ در سال 1975 بر روی سطح منجمد شده‌ی زمین یا همان پرمافراست ساخته شده است. آسفالت‌کاری پی در پی آن را به یکی از سخت‌ترین باندهای فرود جهان بدل کرده است.

فرودگاه تنژینگ-هیلاری (Tenzing-Hillary) در کشور نپال در ارتفاع 2860 متری از سطح دریا قرار دارد و درازای باند فرود آن تنها چند صد متر است.

فرودگاه بین‌المللی Toncontín در هندوراس، در بین مناطق کوهستانی قرار گرفته و دارای باند فرود بسیار کوتاهی است.

فرودگاه آیلندز (Islands) در تورنتوی کانادا نیز یکی از خارق‌العاده‌ترین فرودگاه‌های جهان است که در جزیره‌ای کوچک در کناره‌ی شهر قرار گرفته است. از این گذشته ساحل بسیار جالبی در کنار فرودگاه قرار دارد که مردم به خوش‌گذرانی‌های آنچنانی در آن می‌پردازند!

فرودگاه Juancho E. Yrausquin در جزیره‌ی سابا در دریای کارائیب باند فرود بسیار کوتاهی دارد که از یک طرف مناطق کوهستانی آن را احاطه کرده و از سوی دیگر دو طرف باند به صخره و دریا ختم می‌شود.

در ولینگتون نیوزیلند نه تنها با باند فرودی بسیار کوتاه مواجه هستیم، بلکه پستی و بلندی‌های سطح زمین و بادهای قدرتمند موجب شده فرود در این باند کار هر خلبانی نباشد!

فرودگاه Williams Field در قطب جنوب دارای دو باند برفی و یخ زده است که تنها برای هواپیماهایی که مجهز به تجهیزات برفی (اسکی ویژه‌) هستند مناسب است. جالب است بدانید این پرنده‌های غول‌آسا بر روی لایه‌ای 8 متری از برف فشرده فرود می‌آیند که آن هم بر روی لایه‌ای 80 سانتی از یخ قرار گرفته است؛ در زیر یخ نیز 550 متر آب فریز شده‌ی قطبی وجود دارد.