مظاهر تامّ "رحمان" و "رحیم" چهارده معصوم(ع) هستند
و شرایط ظهوررحمت در شیعه، بیش از سایرین است؛ چون محبت و مودّت اهل‌بیت(ع) را دارد و وجودش از خشونت و ظلم به خود و دیگران دور است.
یکی دیگر از شرایط تخلّق و مظهریت اسم "رحمان" و "رحیم"، سجده است.
سجده، نزدیک‌ترین حالت بنده به پروردگار است که باب رحمت الهی را به سوی بنده می‌گشاید. اما این سجده، غیر از سجده‌ی نمازهای واجب است؛ چه، نماز، خود از مواضع رحمت بود. اما آیا ما برای سجده، وقت داریم؟!
ما نباید به واجبات اکتفا کنیم. مستحبات، لازمه‌ی حیات روح است؛ مثلاً حداقل شب‌ها قبل از خواب، ده بار سبحان‌الله بگوییم، از اینکه تا شب زنده مانده‌ایم؛ یا صبح قبل از هر کاری، ده بار الحمدلله بگوییم. اکتفا به واجبات، مثل این است که در دنیا فقط بخوریم، طوری که سیر شویم؛ اما به پخت و ظاهر و طعمش و اینکه همه‌ی مواد لازم را به بدنمان برسانیم، توجه نکنیم.
