در آیه 118 سوره مبارکه بقره قاعده ای نهفته است که با آن می‌توان بسیاری از وقایع تاریخی و یا رفتارهای اجتماعی، سیاسی را تحلیل کرد و به علت آن‌ها پی برد.
آیه شریفه این است: «وَ قالَ الَّذینَ لا یَعْلَمُونَ لَوْ لا یُکَلِّمُنَا اللَّهُ أَوْ تَأْتینا آیَةٌ» افراد بی اطلاع گفتند: چرا خدا با ما سخن نمی‌گوید؟ و چرا آیه و نشانه‌ای بر خود ما نازل نمی‌شود؟ قرآن کریم در پاسخ به این ادعاهای لجوجانه و خودخواهانه ابتدا می‌فرماید: پیشینیان آن‌ها نیز سخنانی اینگونه داشتند «کَذلِکَ قالَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِثْلَ قَوْلِهِمْ» سپس دلیل این تشابه در عملکرد و رفتار را ذکر می‌کند و می‌فرماید «تَشابَهَتْ قُلُوبُهُمْ»؛ یعنی چون فکر و باور این‌ها شبیه عده ای در گذشته بود از این رو ایشان همان حرفی را زدند که سال‌ها قبل آن‌ها زده بودند.
نتیجه اینکه اگر افرادی از نظر فکر و اندیشه؛ اعتقاد و باور، شبیه به هم بودند قطعا از لحاظ عملکرد و رفتار فردی و اجتماعی نیز به مانند هم عمل خواهند کرد و در عملی شدن این قانون، زمان و مکان تاثیری ندارند. به عبارت دیگر فاصله زمانی و بُعد مکانی مانع اجرای این قانون نمی‌شود.
نمونه ای از این تشابه در رفتار به سبب تشابه در عقیده
به خدمت گرفتن اراذل و اوباش در جهت ظلم و یا تداوم ستمگری از جمله حربه هائیست که هموراه جانیان و دشمنان دین و عدالت به نفع خود از آن بهره گرفته و می‌گیرند.
اوباش «بنی اسلم» در خدمت سقیفه نشین ها
علامه عسگری (ره) می‌نویسد:(1) پایه‌گذاران سقیفه نزد قبیله «اسلم» که در آن وقت برای تهیه آذوقه از خارج مدینه به شهر آمده بودند و کوچه‌های مدینه در اشغال ایشان بود، رفتند و به آن‌ها گفتند: شما بیایید کمک کنید تا از مردم برای خلافت ابوبکر بیعت بگیریم، ما هم در عوض به شما خواروبار مجانی می‌دهیم. این‌ها هم عباهای عربی خود را به کمر بستند و دامن‌ها را بالا زدند و به دنبال ابوبکر راه افتادند. به هر کس می‌رسیدند، دستش را می‌گرفتند و به دست ابوبکر می‌مالیدند و بیعت می‌گرفتند. کار بیعت ابوبکر در آن روز این گونه تمام شد. فردا در مسجد جمع شدند و دوباره با ابوبکر بیعت کردند.
برای همین بود که عمر گفت:«ما هو الّا أن رأیت اسلم فأیقنت بالنّصر.» (2) «یقینی به پیروزی نبود، مگر آن زمان که قبیله اسلم را دیدم که چگونه به نفع ما وارد عمل شدند.»
«منافقین» اوباش در خدمت صدام
منافقین به دستور صدام ددمنشانه‌ترین جنایات را در حق مردم عراق روا داشتند و برای خوش خدمتی به ارباب خود، از انجام هیچ جنایتی فروگذار نکردند و به هر نحو ممکن سند نوکری خود به صدام را به اثبات رساندند. تاکنون اسناد بسیاری توسط سازمان‌های بین‌المللی در خصوص کشتار وسیع کردهای شمال و سرکوب انتفاضه جنوب عراق توسط منافقین منتشر شده است و جداشدگان بسیاری نیز در گفتگو با سایت‌های خبری، بر اسناد منتشر شده توسط سازمان‌های بین‌المللی صحه گذاشته‌اند.
منافقین در سرکوب قیام معروف به انتفاضه شعبانیه که در جنوب عراق بر علیه رژیم صدام شکل گرفت، سنگ تمام گذاشتند و تعداد زیادی از شیعیان این کشور را به شهادت رساندند. اسناد کشتار 25 هزار عراقی توسط منافقین بعد از سقوط رژیم بعثی صدام از استخبارات عراق کشف شد و به طور رسمی پرده از جنایات متعدد منافقین در عراق برداشته شد. اقدام منافقین در کشتار وسیع کردهای شمال و شیعیان جنوب عراق با تمجید صدام و هدایای بسیار زیاد وی جبران شد که شامل تجهیز نظامی منافقین و کمک‌های مالی فراوان و اعطای 17 پایگاه به منافقین بود.
طالب عبدالوهاب ساعدی، دبیرکل «جنبش انتفاضه شعبانیه 1991 عراق» در گفت‌وگو با یکی از پایگاههای اطلاع رسانی گفت: منافقین در طی انتفاضه مقدس شعبانیه مردم عراق در سال 1991 بر ضد رژیم صدام، در قتل و کشتار هزاران تن از مردم شهرها و مناطق طوز خرماتو، کرکوک، دیالی، واسط و حتی شهرهای مقدس کربلا و نجف و شهرک صدر بغداد نقش اساسی داشتند.(3)
اوباش «آل سعود» در خدمت آل خلیفه
بر اساس قاعده ای که «تشابهت قلوبهم» به ما می‌آموزد رفتار امروز آل خلیفه و آل سعود نیز به خوبی قابل تحلیل است. سران ددمنش آل خلیفه که نام و ظاهری از اسلام را یدک می‌کشند وقتی دیدند که حکومت ظالمانه‌شان در خطر نابودی است از پوستین اسلام خارج شدند و با به خدمت گیری اوباش سعودی جنایتی خلق کردند که روی گذشتگان خود را سفید کردند.
درندگان سعودی نیز با خوش رقصی برای خون خواران آل خلیفه، ماهیت خود را آشکار کردند. بر همگان هویدا شد که خادم الحرمینی و چاپ میلیونی قرآن کریم و هدیه آن به مسلمانان و کارهایی از این دست همه و همه برای یک هدف بود و هست که آن هم چیزی نیست جز تکیه بر اریکه قدرت و غوطه ور شدن در زر و زور.
این‌ها ثابت کردند نه خدا ذره ای برای آن‌ها ارزش دارد و نه خانه او؛ نه دین خدا برای آن‌ها محترم است و نه کتاب او. مسلمانان را به جرم گفتن لا اله الا الله کاسه سر شکافتند؛ خانه های خدا را با خاک یکسان کردند؛ کتابهای خدا را آتش زدند؛ ناموس مسلمان را هتک حرمت کردند و سپس در کاخهای جهنمی خود، نماز به جماعت خوانند.
بر اساس قاعده تشابه قلوب چون فکر و اندیشه این‌ها شبیه غاصبان خلافت است رفتار این‌ها نیز دقیقا همانگونه است. همان هایی که ظاهر دینی به خود می‌گرفتند اما برای رسیدن به ریاست و خرانه اسلامی دیگر چیزی برایشان محترم نبود؛ نه حکم خدا در غدیر، نه کلام پیامبر صلی الله علیه و آله در بستر؛ آن را با سقیفه حرمت شکستند و این را با هذیان خواندن در کنار بستر حضرت. (4)
دیگر نباید از تخریب مساجد و سوزاندن قرآن توسط مدعیان اسلام و تدین تعجب کرد چون مشابهان این‌ها در گذشته خانه وحی را آتش زدند و قرآن ناطق را به بند کشیده و زیر تیغ بردند.
آیا این داستان تکرار شدنی است؟
عده ای برای کسب قدرت ابتدا پوستین دین را به تن کرده و اظهار تدین و مسلمانی می‌کنند؛ اما همین که زر و زورشان را از دست رفته و یا در معرض خطر می‌بینند لباس دین را از تن به در کرده؛ دین ستیزی خود را نمایان می‌کنند.
تا زمانی که چنین افرادی وجود دارند چه اینکه قبلا هم بوده‌اند؛ از باب «تشابهت قلوبهم» این جنایت‌ها و به کارگیری اراذل و اوباش برای جنگ با دین خدا هم وجود خواهد داشت.
