سازهای کوبهای
11- زیمای یا زیمایا (خاستگاه: نپال- Dhimay): نوعی ساز استوانه‌ای کوبهای می‌باشد که دارای بدنه چوبی و یا آهنی بوده و از نسل ممبرانوفونها محسوب میگردد. قطر این ساز، 40 در 51 و ارتفاع آن 17 در 21 سانتیمتر است.
12- زُل (خاستگاه: هند – :(Dhol نوعی ساز کوبهای دو سر می‌باشد که از هند به پاکستان و افغانستان وارد شده است و در موسیقی پنجابی موسوم به "بانگرا" جایگاه ویژه‌ای دارد.
13- ژمبه (خاستگاه: آفریقای جنوبی - djembe): نام این ساز از جمله معروف "آنکه ژه آنکه به" در فرهنگ مالیایی گرفته شده است که به معنای "گرد هم آیید تا به صلح درآییم" می‌باشد، نشات گرفته است.
این ساز کوبهای دارای 30 سانت قطر و 60 سانت ارتفاع است.
14-دولو (خاستگاه: هند – Dollu): این ساز کوبهای بزرگ آنقدر وزن دارد که فقط آقایان قادر به حمل و نواختن آن باشند. سازیست دارای پوسته ضربی از جنس پوست گوسفند و بره.
15- اکتارا (خاستگاه: هند – Ektara): ان ساز یک سیمه عجیب در بنگلادش، هند، مصر، و پاکستان مورد استفاده قرار می‌گیرد. گردن این ساز شبیه "بامبو" و سر آن از پوست حیوانات پوشیده شده است.
16- دمبک (خاستگاه: نامعلوم –Goblet drum ): این ساز ریشه بسیار قدیمی دارد. برخی معتقدند این ساز از فرهنگ هزارساله مصر باستان و خاورمیانه نشات می‌گیرد. گفته میشود که این ساز توسط اروپاییان به آن قاره انتقال یافت و پس از تکمیل دوباره توسط "سلت‌ها" به آسیا و خاورمیانه بازگشت.
17- لیمبا (خاستگاه: زیمبابوه - Ilimba drum): این ساز کوبهای دارای پوسته بسیار محکمی است و در فرهنگ زیمبابوه جایگاه خاصی دارد.
18- ژانگو یا سیوگو (خاستگاه: کره جنوبی – Janggu): این ساز به شکل ساعت شنی و دارای دو سر با پوست حیوانات است. یک سو ایجاد صدای بم و یک سو ایجاد صدای زیر می‌کند و بدین ترتیب هارمونی بسیار خوبی ایجاد میگردد.
19- کانجیرا (خاستگاه: هند - Kanjira): ار خانواده ساز "تامبورین" محسوب میشود و از 1930 در کنسترهای موسیقی مورد استفاده قرار گرفته است. در موسیقی سبک "کارناتیک" هندی خیلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. دارای سر ضربی از جنس پوست مارمولک است.
20- کنزانگ (خاستگاه: اندونزی، مالزی و فیلیپین - Kendhang): از این ساز دو سر در گروههای هنری "گاملانگ" و "کولینتانگ" در مالزی، اندونزی و فیلیپین بهره برده میشود. در نواختن این ساز باید نوازنده بر زمین اشراف کامل داشته باشد و با هر دوست به ایجاد هارمونی و توازن بپردازد.
21- خل (خاستگاه: هند – Khol): به این ساز "میردانگا" هم گفته میشود. این ساز دو سر با شکلی غریب زاده روستای "آسام" هند می‌باشد و در شمال و شرق هند مورد استفاده قرار می‌گیرد. یک سر این ساز قطور و سر دیگر نازک است و با هر دو سر باید با پوست گاو مرده ساخته شوند. نام سر کوچک "دایان" و نام سر بزرگ "بایا" می‌باشد. راس ساز دارای سه لایه از خمیر برنج، سریش و آهن می‌باشد که به این منطقه "صیاهی" گفته میشود.
22- لمبگ (خاستگاه: ایرلند – Lambeg Drum): این ساز توسط طرفداران حزب "اتحادخواهان" و "حزب نارنجی" در روز 12 جولای در خیابانهای ایرلند شمالی نواخته میشود. این ساز توسط "هیبرنیان"ها که پدران ایرلندیهای امروز شناخته می‌شوند، اختراع شده است. این ساز بزرگ همراه با "نی‌انبان" نواخته میشود و دارای بلندترین صدای آکوستیک در جهان است.
23- مادال (خاستگاه: نپال – Madal): ای ساز بومی نپال دارای بدنه استوانه‌ای و میانه محدب است و براحتی در دست جای می‌گیرد. حتما باید آن را افقی در دست گرفت. باید این ساز را بصورت تکنیک ریتمیک نواخت.
24- ماداله (خاستگاه: هند – Madale): این ساز با موسیقی "یاگشاکاندا" و همراه با ساز "شانده" نواخته میشود. دارای تکنیک نواختن ریتمیک است.
25- مریدانگام (خاستگاه: هند – Mridangam): این ساز نیز در موسیقی "کارناتیک" مورد استفاده قرا می‌گیرد. این ساز در موسیقی کارناتیک در خارج از هند همچون سریلانکا، سنگاپور، مالزی، استرالیا، انگلیس، کانادا، و امریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سار معمولا در هند با سازهای "کانجیرا" و "قاتام" همراه میشود.
